Άγγελέ μου, Φύλακά μου, Σκέπος κ Βοήθειά μου με το θάρρος σε φωνάζω κ Προστάτη μου σε κράζω: Φώτισέ με,Φύλαξέ με Ισχυρά Προστάτεψέ με!(πρωινή προσευχη)

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ....



Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΤΕΡΑΣ...ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΟΥ


Αρχικός Τίτλος: Ο Θρύλος για το θαλάσσιο τέρας της Σύρου.

Στο νησί του Φερεκύδη, του Συριανού φιλόσοφου, υπάρχει μιά παράδοση που θα θυμήσει σε όποιον την ακούσει κάποιες από τις παλιές εκείνες παράξενες ιστορίες του Ι. Βερν, που μίλαγαν για φοβερά πραγματικά θεριά της θάλασσας, για τέρατα που τρόμαζαν τους γενναιόκαρδους ναυτικούς, αυτούς που διάβαιναν τους σκοτεινούς ωκεανούς του συγγραφέα και μερικούς, κατάφερναν να τους βουτήξουν στα μανιασμένα νερά και να τους κάνουν μια χαψιά. Ο θρύλος αυτός λοιπόν μας μιλά για την απρόσμενη περιπέτεια ενώς ψαρά από τον Γαλησσά (γνωστός οικισμός της Σύρου), τον Στέφανο, ο οποίος αρεσκόταν να καυχιέται για τα θαλασσινά του επιτεύγματα. Ο κόσμος βέβαια δύσκολα τον πίστευε και έσπαγε πλάκα μάλιστα καμιά φορά μαζί του, γιατί έλεγε πως έπιανε ψάρια πάντοτε τεράστια, απλώνοντας τα χέρια του κάθε φορά για να δείξει πόσο μεγάλα ήταν.

Ας μην πούμε όμως περισσότερα λόγια, παρά να διαβάσουμε αυτή την όμορφη ιστορία.

«Μία μέρα, ο κυρ Στέφανος, που ήταν με τους συντοπίτες του, άρχισε την αφήγησή του: Είχα πάει για ψάρεμα εκεί που σβήνει ο Χαρασώνας και τα βράχια της ακρογιαλιάς σχηματίζουν μια μεγάλη σπηλιά μέσα στην οποία σταλάζει γλυκό νερό. Ήξερα πως εκεί φωλιάζουν μεγάλα ψάρια. Νααα κάτι ψαρούκλες!! Και άνοιγε φαρδιά-πλατιά τα χέρια του για να δείξει πόσο μεγάλα ήταν. Είχα πάρει μαζί μου το πιο μεγάλο αγκίστρι και την πιο χοντρή τρίχα. Μάζεψα κάμποσα σαλιγκαράκια για δόλωμα και άρχισα να ψαρεύω. Ητζιμπούσανε καλά. Κανένα όμως δεν πιανότανε. Που και που έλεγα μέσα μου: θα σε πιάσω εγώ. Και ηξάνυα μπας και το δω στο αγκίστρι μου. Όλο και ηπήαινα άκρια-άκρια για να δω καλύτερα. Σε μια στιγμή ήνοιωσα σαν ένα χέρι νά’θελε να με σπρώξει από τη μέση. Θα τούλεγα κάνα διάολο μα ήξερα πως δεν ήταν κανείς κοντά μου. Το χέρι όμως όλο και μέσφιγγε που δεν ημπόρου να πάρω ανάσα.
»Το ψάρι τσιμπούσε όλο και πιο δυνατά. Ξάφνου μούδωσε μια τραβιξιά και ηβρέθηκα στη θάλασσα. Πάτησα τότες την τρίχα και είδα πως το χέρι που με τραβούσε δεν ήταν ανθρώπου. Ήταν το πλοκάμι ενός χταποδιού τόσοοο δα μεγάλου. Και ηάπλωσε τα χέρια του για να δείξει πόσο μεγάλο ήταν. Κι ύστερα ήντακανες; τον αρώτησε κάποιος που ανυπομονούσε να μάθει τη συνέχεια. Το χταπόδι όλο και με τραβούσε κάτω. Τότες εγώ ηάρπαξα το σουγιά και τούδωσα μια ανάμεσα στα δυο μάτια που με ξανύανε χαζά. Το χταπόδι παράλυσε και με άφησε ήσυχο. Σας τα λέω σα νάναι παραμύθι. Ηξέχασα μονάχα να σας πω πως την ώρα που το χταπόδι με τραβούσε, ησκέφθηκα τον ’η Στέφανο που ακούω για κείνονε και τον παρακάλεσα να με σώσει. Φαίνεται πως ηάκουσε την προσευχή μου και μ’έσωσε. Τότες εγώ του υποσχέθηκα να του χτίσω μια εκκλησίτζα μέσα στη μεγάλη σπηλιά του Χαρασώνα. Τώρα πρέπει να κάνω το τάμα μου. Θέτε και σεις να με βοηθήσετε; Πες μας κυρ Στέφανε πότε θα βάλεις ομπρός.
»Όταν ήρθε η μέρα εκείνη, ο Στέφανος με την παρέα του πήγαν στη σπηλιά και ηάρχισαν τη δουλειά. Πάτωμα και ταβάνι δεν χρειαζόταν αφού ήταν η σπηλιά. Χτίστηκαν μόνο δυο ντουβαράκια δεξιά και αριστερά και το εκκλησάτζι του ’η Στέφανου ήταν έτοιμο. Σιγά σιγά ήρθε και η μέρα της εορτής του Αγίου. Ειδοποιήθηκε και ηπήγε ο παπάς του Γαλησσά για τη λειτουριά. Από τότες γίνεται κάθε χρόνο το πανηγύρι του. Την πρώτη φορά ο Στέφανος δεν ηάφησε κανένα να σερβίρει τη λειτουριά. Ύστερα ηκερνούσε τη μαστίχα με το συριανό λουκούμι. Όλοι μαζεμμένοι γύρω του ζητούσαν ν’ακούσουν ακόμη μια φορά την ιστορία του χταποδιού που πάντα είχε πιο μεγάλη επιτυχία από το κύρηγμα του παπά. “Βρε παιδιά ήτανε ένα χταπόδι, μα τι χταπόδι. Ήτανε τόσοοο δα μεγάλο”. Και ηάνοιγε τα δυο του χέρια για να δείξει πόσο μεγάλο ήταν.» [1]

Η φαντασία, είμαι σχεδόν πεποισμένος ότι είναι η υπεύθυνη δύναμη για τις πιό όμορφες στιγμές της ζωής μας. Λαϊκές παραδόσεις, αφημένες στου χρόνου του αθάνατου το αγέρι, σαν κι αυτή, του κυρ Στέφανου, φθάνουν αργά κάποια στιγμή απρόσμενη, αλλά με χάρη περίσσια στη φαντασία μας και την πυροδοτούν. Την ενεργοποιούν σα να ναι ένα παράξενο είδος μηχανής φτιαγμένο θα λεγες από χιλιάδες άγνωστα στη λογική μας κομμάτια και μη αναγνωρίσιμων χρωμάτων στους θνητούς μας οφθαλμούς καλώδια, άυλα σαφώς, που ίσως ποτέ εμείς να μην μάθουμε απόλυτα, παρά να γευτούμε, και να γνωρίσουμε την ομιχλώδη γοητευτική τους ιστορία.

[Παραπομπές:]
[1] Η αφήγηση είναι από το βιβλίο των Αυγουστίνου Π. Παλαιολόγου και Μάρκου Ν. Ρούσσου-Μηλιδώνη: «Οδοιπορικό στη Σύρα, θρύλοι-παράδοση-ιστορία».

                                   Το καθολικό εκκλησάκι του Αγίου Στέφανου(Sante Stefane)
                                                   μέσα στο σπήλαιο του Χαρασώνα


    Η φύση, θέλει να παίζει παράξενα παιχνίδια με το φακό που μας δίνει αυτό το εξαιρετικό simulacra    
       το οποίο θυμίζει...χελώνα.Έξω απ το εκκλησάκι του πολυλογά ψαρά, που ο θρύλος τον θέλει να              
                                    κινδύνευσε η ζωή του στα νερά αυτά από τεράστιο χταπόδι!


                        Η αληθινά μαγευτική κ μυστηριώδης (σύμφωνα με το θρύλο) θάλασσα
                                                      καθώς "εισχωρεί" στο σπήλαιο


                                      Το "γλυκό νερό που σταλάζει " μέσα στη μεγάλη σπηλιά


                                         Άποψη από το εσωτερικό της μικρής εκκλησίας


                                                      Άποψη από τον περίβολο του ναού


                         Εικόνισμα του Αγίου Στεφάνου (Sancte Stefane) από το καθολικό εκκλησάκι

ΠΗΓΗ: http://www.explorers.gr

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

....Ένα σπίτι Μια ιστορία!....ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟΣΠΙΤΟ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

                                  ΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟΣΠΙΤΟ" ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ, ΣΤΗ ΣΥΡΟ

Με φόντο τις ομορφιές της Σύρου,συνετέθηκαν σημαντικά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.Η παρούσα μελέτη αποπειράται να ανιχνεύσει στοιχεία της καθημερινής ζωής της μεταπολεμικής Σύρου μέσα από το προαναφερθέν μυθιστόρημα.
Στη «Μεγάλη Χίμαιρα» (εκδόσεις «Εστία»), έργο του 1953, ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) καταπιάνεται με τη Μαρίνα, μια νεαρή Γαλλίδα, που ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άντρα της στη Σύρα, στο πατρικό του σπίτι στο Επισκοπείο. Εκεί ζει κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άντρα της, κάθε ψυχική αναταραχή της έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Οταν έρχεται η οικονομική καταστροφή, που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στον φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου. 
Το σπίτι των Ρεΐζηδων στο Επισκοπείο, στο συριανό «Κολωνάκι», προκύπτει από την περιγραφή ότι ήταν ένα διώροφο αρχοντικό, που προέδιδε την οικονομική επιφάνεια της εφοπλιστικής οικογένειας (βλ. Μεγάλη Χίμαιρα, σ. 61,62). Το απόσπασμα αυτό ενέπνευσε τον Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος συμπεριέλαβε στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός» (1962) ένα σχετικό ποίημα. 
Το κόκκινο σπίτι, το στοιχειωμένο, καταραμένο, αιματοβαμμένο και αμαρτωλό σπίτι της διήγησης σώζεται ώς τις μέρες μας, ερειπωμένο μεν, διατηρώντας όλο του το μεγαλείο δε. 
Το Κοκκινόσπιτο είναι ένα ωραίο αρχοντικό, φορτωμένο με τοπικούς θρύλους. Πέρα από τους μύθους όμως, που το περιτριγυρίζουν, το Κοκκινόσπιτο είναι γνωστό και για τις υπέροχες οροφογραφίες και τοιχογραφίες που, όπως επισημαίνουν οι περιβαλλοντικές ομάδες, «φθείρονται πάνω στους ετοιμόρροπους σοβάδες και βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης». 
Μάλιστα, η κατάσταση φαίνεται πως επιδεινώνεται, καθώς το σπίτι βρίσκεται στη διαδικασία πώλησης εδώ και χρόνια, χωρίς όμως να γίνονται κινήσεις από αγοραστές, με αποτέλεσμα να αφήνεται έρμαιο της τύχης του.
                                                                                                               ΠΗΓΗ:http://apopsy.blogspot.gr










--------------         ----------------               --------------        -----------------------

ΠΗΓΗ: http://www.esoterica.gr
Διάβασα τα σχετικά με τις παράξενες τοποθεσίες στη Θεσσαλονίκη (όπου και μένω μόνιμα), και εν γένει στην Ελλάδα, τοποθεσίες με διαφορετική ενέργεια από τη συνηθισμένη.
Παρ'όλο που ακόμη είμαι πολύ προβληματισμένη γύρω από τέτοιου είδους (μεταφυσικά) θέματα, ωστόσο τα αντιμετωπίζω με σεβασμό, καθώς και όσους πρόκειται να διαβάζουν αυτό που θα παραθέσω ως προσωπική εμπειρία.
Το λεγόμενο Κοκκινόσπιτο είναι ένα πανέμορφο διατηρητέο σπίτι στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Μου το ανέφερε τυχαία κάτοικος του νησιού, παραπέμποντάς με στο βιβλίου του γνωστού και επιτυχημένου Έλληνα συγγραφέα Καραγάτση "Η Μεγάλη Χίμαιρα". Τα όσα διηγείται ο συγγραφέας στο μυθιστόρημά του, βασίζονται σε αληθινά περιστατικά, τα οποία επιβεβαιώνουν ως αναμφισβήτητα άνθρωποι (μεγαλύτεροι αλλά και νεότεροι) του τόπου. Δεν είναι δηλαδή "κοινό μυστικό" η ιστορία του σπιτιού αυτού.
Η ακριβής τοποθεσία του σπιτιού είναι στο χωριό Επισκοπείο ή Πισκοπειό, κατά το παραδοσιακό τοπωνύμιο, που βρίσκεται πάνω και αριστερά από την Ερμούπολη. Κοιτάζει στον κεντρικό κατηφορικό δρόμο που διασχίζει το χωριό και οδηγεί στην πόλη (δε βρίσκεται σε κάποιο στενό δρομάκι), όμως αν δεν ξέρεις γι'αυτό περνώντας δε γυρίζεις να το κοιτάξεις. Προσωπικά είχα περάσει πάνω από 5 φορές, όμως δε μου τράβηξε την προσοχή, γιατί ούτε έχει περίφραξη (την παραμικρή), γιατί είναι πέτρινο και εξομοιώνεται σε κάποιο βαθμό με το περιβάλλον και γιατί τα πεύκα που βρίσκονται μπροστά του κρύβουν ένα τμήμα της πρόσοψης.
Στο σπίτι αυτό, λοιπόν, έχουν συμβεί αρκετοί θάνατοι. Ξεκληρίστηκε μια οικογένεια. Ανοίκε σε έναν ναυτικό, που παντρεύτηκε με μία Γαλλίδα και απέκτησαν και παιδί μαζί. Παρουσιάστηκαν πολλά προβλήματα όμως, κυρίως λόγω της πολύμηνης αναγκαστικής απουσίας του συζύγου εκτός σπιτιού (λόγω δουλειάς). Κατά τη διάρκεια μιας απ' τις νύχτες που η Γαλλίδα απατούσε τον απόντα σύζυγό της με τον κουνιάδο της (αδερφό του συζύγου) στο ίδιο της το σπίτι, στο διπλανό δωμάτιο πέθαινε το μωρό. Σκότωσε τον άντρα της και αυτοκτόνησε και η ίδια στο τέλος - αν κάνω λάθος στην πλοκή οφείλεται στο ότι το διάβασα πριν χρόνια το βιβλίο. Όποιος θέλει ας ελέγξει για λεπτομέρειες σχετικά με θανάτους. Η αλήθεια πάντως (γιατί οι λεπτομέρειες μπορεί να αποτελούν μέρος του μύθου), πως μια οικογένεια ξεκληρίστηκε με βάναυσο τρόπο και σε τραγικά οικογενειακά πλαίσια.
Το σπίτι αυτό μου το έδειξε φίλος και συριανός, ο οποίος σταμάτησε με το αυτοκίνητο στο δρόμο, ακριβώς απέναντι, πολύ αργά τη νύχτα (σχεδόν ξημέρωμα) φέτος το Πάσχα. Δε διανοηθήκαμε ούτε καν να βγούμε από το αμάξι.
Την επόμενη μέρα πήγαμε πάλι το απόγευμα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Επικρατούσε μια απέραντη ηρεμία τριγύρω. Αεράκι φυσούσε και κουνούσε τα κλαδιά του δέντρου μπροστά στο σπίτι. Δίπλα ακριβώς, δεξιά από το κοκκινόσπιτο, υπήρχε ένα τελείως ερείπιο. Γκρεμισμένο, κάτι πέτρινα ντουβάρια διέκρινες, από κτίριο πιο παλιάς κατασκευής, κάτι σαν αποθήκη-μαγειριό. Δεν μπορούσες να καταλάβεις τι μπορεί να χρησίμευε.
Οι δύο πέτρινες στήλες που συγκρατούσαν την τότε πόρτα έστεκαν επιβλητικά στην είσοδο της τότε αυλής. Η οποία ήταν γεμάτη αγριόχορτα ξερά. Προσεκτικά τα πατήσαμε (φίδια παραμονεύουν τέτοια εποχή στην εξοψή) και αντικρίσαμε πλέον καθαρά και από το ίδιο επίπεδο την είσοδο. Η πόρτα ανοιχτή και στον τοίχο δίπλα ένα "πωλείται" (καινούργιο). Απορίας άξιον.
Σπίτι επιβλητικό, σπίτι να "αναπνέει" και να σου "μιλάει". Σπίτι "ζωντανό". Διαμπερές, αλλά όχι ερειπωμένο 100%. Μέσα άδειο, ριγμένα οικοδομικά υλικά, τενεκέδες, σκόνες, λίγα εργαλεία, μαρτυρούσαν πρόσφατη ύπαρξη εργατών-ίσως για κάποια επιφανειακή ανακαίνιση. Με το που μπήκαμε σταματήσαμε να μιλάμε όλοι στην παρέα. Παρατηρούσαμε τριγύρω. Ο ήχος ενός χτυπήματος τζαμιού μας τρόμαξε. Στο σκοτεινό δωμάτιο δεξιά μπαίνοντας το τζάμι χτυπούσε λόγω ρεύματος στα κουφώματα του παραθύρου. Δύο μέτρα μετά την είσοδο, πάνω στο διάδρομο, υπήρχε μία τρύπα σε σχήμα τετραγώνου-κάτι σαν καταπακτή. Δεν είχε σκάλα και ήταν απόλυτο σκοτάδι. Προσπέρασα.
Στο ταβάνι υπήρχαν ακόμη οροφογραφίες και γύψινα σκαλίσματα περιμετρικά. Τα χρώματα κόκκινα (κεραμυδί), γαλάζια, μπεζ. Αναγεννησιακής τεχνοτροπίας. Το παράθυρο του πίσω δωματίου έβλεπε σε γκρεμό (σχετικά ομαλό) και στο βάθος θάλασσα (δεξιά του λιμανιού). Κάσες και εξώπορτα ξύλινης ποιότητας, βαμμένα, βέβαια όχι σε άριστη κατάσταση, αλλά υπήρχαν. Κάποιες γραμμένες φράσεις στους τοίχους (λίγες) μαρτυρούσαν την ύπαρξη παρεών σαν τη δική μας, που είχαν περάσει με τον ίδιο σκοπό.
Η εσωτερική σκάλα, χτιστή με ξύλινα επένδηση σκαλιών, οδηγούσε στο δεύτερο πάτωμα. Από κάτω φαινόταν σε καλή κατάσταση, όχι "ετοιμόροπο". Οι υπόλοιποι με απέτρεψαν να ανέβω - αν ήμουν μόνη μου θα το έκανα ανεπιφύλακτα (ίσως βεβιασμένη μια τέτοια κίνηση,εφόσον δεν έχω πείρα σε τεχνικά θέματα). Ο δεύτερος όροφος φαινόταν το ίδιο καλοδιατηρημένος. Απ'έξω έβλεπες το ταβάνι, μέσα απ'την πόρτα (μισογκρεμισμένη, απ'ό,τι θυμάμαι) του μπαλκονιού.
Δεν ξέρω αν αυτό που ένιωσα ήταν αρνητική ενέργεια, εισέπραξα πάντως μία "ομιλούμενη σιωπή", ίσως την αίσθηση ότι κάποιος μας έχει αντιληφθεί. Πολλές φορές ερμηνεύω όλα αυτά ως αυθυποβολή. Ή ως συνέπεια του γεγονότος ότι μας εντυπωσιάζει και μας δημιουργεί περιέργεια οτιδήποτε κι αν ανήκει σε μια παλιότερη εποχή...
Δεν καθήσαμε πάνω από 10 λεπτά της ώρας. Με παροτρύνσεις από κάποιους της παρέας, φύγαμε σαν κυνηγημένοι. Αν ήμουν μόνη μου θα ήθελα να μείνω μέχρι να σουρουπώσει αρκετά. (υποθετικά μιλάω βέβαια-δεν ξέρω αν τελικά θα είχα τα κότσια-δεν είμαι και τόσο αναίσθητη).
Οι πέτρες του σπιτιού έχουν ένα κόκκινο ξεθωριασμένο χρώμα, εξού και "κοκκινόσπιτο". Η τοποθεσία τριγύρω και η διαδρομή για να φτάσεις συμπίπτει απόλυτα με σχετικές περιγραφές του μυθιστορήματος.
Αληθές συμβάν αναφέρεται στην απόφαση του ιδιοκτήτη να γκρεμίσει το σπίτι. Η λεγόμενη "κουτάλα" που ρίχνει τοίχους, φτιαγμένη από μέταλλο και πολύ μεγάλου βάρους και όγκου, ενώ ρίχτηκε με τη σωστή συνηθισμένη διαδικασία, τη στιγμή της σύγκρουσης με τον τοίχο... έσπασε! Οι μάρτυρες του γεγονότος το διηγήθηκαν με έκπληξη σε πολλούς ντόπιους, εκ των οποίων και το άτομο που οδήγησε την παρέα μου στα ίχνη της μυστήριας αυτής οικίας. Τα λεγόμενά του: "Εγώ εκεί δεν ξαναπατάω! Ας το αναλάβει άλλος!", φανέρωναν την ταραχή του και κάποιου είδους πρόληψη, ίσως και φόβο.
Άλλοι πάλι κάνουν λόγο για θορύβους και φωνές που ακούγονται τις νύχτες. Για ατυχήματα που έχουν συμβεί στο δρόμο κοντά στο σπίτι, επειδή ο οδηγός είδε κάτι παράξενο να πετάγεται ξαφνικά μπροστά του.
Ποιος ξέρει, ίσως όλα αυτά να προκύπτουν απ'την αυθόρμητη και μη κακοπροαίρετη προσπάθεια του ανθρώπου να εξωτερικεύσει και να εφιστήσει την προσοχή των άλλων για κάτι ανεξήγητο που διαισθάνεται.
Κοίταζα το σπίτι απ' την απέναντι πλευρά του δρόμου. Σιωπηλή, χωρίς να παίρνω το βλέμμα μου, μη χάσω κάποιο σημάδι. Ίσως εμφανίστηκε, αλλά δεν το είδα. Ίσως πάλι να μην υπάρχει κάτι εκεί μέσα και θέλει ισχυρή πίστη για να δηλώσει την ύπαρξή του.
Όσοι σκοπεύετε να επισκεφτείτε το νησί αυτό το καλοκαίρι, μην παραλείψετε αυτή την εξόρμηση!
Αξίζει, έστω και για λόγους (λογοτεχνικής και μη) ιστορίας!
Φιλικά.

Η «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση, που διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Σύρο, είχε χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως άσεμνη και ο δημιουργός του ως εισηγητής του ωμού σεξουαλισμού στην ελληνική λογοτεχνία.
Ολα τα στοιχεία που παραθέτει ο Καραγάτσης στη «Μεγάλη Χίμαιρα» για τη μεταπολεμική Σύρο είναι σύμφωνα με τις πηγές της εποχήςΟλα τα στοιχεία που παραθέτει ο Καραγάτσης στη «Μεγάλη Χίμαιρα» για τη μεταπολεμική Σύρο είναι σύμφωνα με τις πηγές της εποχήςΗ άποψη αυτή έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται τα τελευταία χρόνια. Γιατί, κι αν ακόμα ο συγγραφέας θεωρηθεί σεξουαλικά ελευθέριος, ποιος είναι εκείνος που θέτει όρια στη λογοτεχνία; Εξάλλου πόσο σεξουαλικά ελευθέριος ήταν ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής στον «Οιδίποδα Τύραννο». Πόσο θα σόκαρε το κοινό του 5ου π.Χ. αιώνα η έστω εν αγνοία του σχέση του Οιδίποδα με τη μητέρα του, την Ιοκάστη;
Ολα τα στοιχεία που παραθέτει τόσο απλόχερα ο Καραγάτσης για τη μεταπολεμική Σύρο είναι ταυτισμένα με τις πηγές της εποχής. Το γεγονός αυτό θέτει σε νέα τροχιά την έρευνα γύρω από τις συνθήκες συγγραφής του έργου. Θέτει, δηλαδή, το ζήτημα της επίσκεψης ή της διαμονής του Καραγάτση στη Σύρο.
Πώς αλλιώς, όμως, εξηγείται η αναφορά στη «Λέσχη Ελλάς», στη μικρότερη λέσχη που λειτουργούσε τότε στο Επισκοπείο, στον εξέχοντα ρόλο των προσφύγων, στο εμπόριο που αποτελούσε πραγματική ανάσα ζωής για τον τόπο, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό;
Πώς αλλιώς εξηγείται η «ηρεμία» με την οποία σκιαγραφεί το νησί; Και προφανώς είναι σε θέση να διαχωρίσει τον Αγιο Νικόλαο τον «Πλούσιο» στην Ερμούπολη από τον Αγιο Νικόλαο τον «Φτωχό» στην Ανω Σύρο.
Ομοίως πώς αλλιώς εξηγείται η ακρίβεια γύρω από την «ιδιαιτερότητα» του Επισκοπείου; Μας πληροφορεί ότι παρέχει διπλή θέα στους κατοίκους του, οι οποίοι μπορούν να θαυμάσουν από τη μία τη θάλασσα και από την άλλη το βουνό.
Μύθοι και παραδόσεις του νησιού
Το σπίτι των Ρεΐζηδων στο Επισκοπείο, στο συριανό «Κολωνάκι», προκύπτει από την περιγραφή ότι ήταν ένα διώροφο αρχοντικό, που προέδιδε την οικονομική επιφάνεια της εφοπλιστικής οικογένειας (βλ. Μεγάλη Χίμαιρα, σ. 61,62). Το απόσπασμα αυτό ενέπνευσε τον Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος συμπεριέλαβε στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός» (1962) ένα σχετικό ποίημα.
Το κόκκινο σπίτι, το στοιχειωμένο, καταραμένο, αιματοβαμμένο και αμαρτωλό σπίτι της διήγησης σώζεται ώς τις μέρες μας, ερειπωμένο μεν, διατηρώντας όλο του το μεγαλείο δε.
Επειδή η ονομασία «κοκκινόσπιτο» δεν υπάρχει πουθενά στο μυθιστόρημα, λέγεται ότι δόθηκε από τους Συριανούς για να δηλώσουν το γεγονός ότι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα των Ρεΐζηδων. Ζωσμένο με θρύλους, μύθους και παραδόσεις, το αντιμετωπίζουμε ως άντρο δαιμόνιων πνευμάτων. Παλιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι ακούγονταν τα βράδια οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας, τα γέλια του μικρού κοριτσιού. Οι πιο προληπτικοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια, υποστηρίζοντας ότι όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και μικρότερα αντικείμενά του, βρήκε τραγικό θάνατο ή θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Οι πιο ρεαλιστές υποστηρίζουν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Κάτοικος του Επισκοπείου θυμάται ότι ο χώρος ήταν τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών και ότι ένας κύριος με ελαφρά νοητική στέρηση -πρέπει όμως να είχε πολύ χιούμορ- διασκεδάζοντας με τον φόβο των κατοίκων, τοποθετούσε στο κεφάλι του τα βράδια μια μεγάλη κολοκύθα και παίζοντας με το φως από τα κεριά, που κρατούσε και τη σκιά, τρομοκρατούσε τους περαστικούς.
Τα δε σενάρια περί ανυπαρξίας νομίμων κληρονόμων ή περί κωλύματος πωλήσεως του σπιτιού, διατηρούν αναλλοίωτο τον θρύλο. Κατά τη γνώμη μου το σπίτι δεν είναι -προς Θεού- στοιχειωμένο, εξάλλου η περιοχή έχει πυκνοκατοικηθεί τα τελευταία χρόνια ενώ οι ίδιες υπερφυσικές κι έως ενός σημείου μακάβριες ιδιότητες απεδίδοντο και στο χείμαρρο της Λαλακιάς πριν από τη διάνοιξη του δρόμου. Την πληροφορία την οφείλω στον κύριο Μάνο Ελευθερίου, τον οποίο θερμά ευχαριστώ.
Αλλά από την άλλη πλευρά γιατί θα πρέπει να καταρρίπτουμε τους θρύλους, τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις; Δεν αποτελούν και αυτοί μέρος της ιστορίας του τόπου μας ή έως ενός σημείου δεν αντανακλούν τις αντιλήψεις και τη νοοτροπία της εποχής που τους γέννησε;
Μια αμαρτωλή οικογένεια
Δεδομένης της υπάρξεως του σπιτιού, όμως, τίθεται το ερώτημα, μήπως η ιστορία που πραγματεύεται ο Καραγάτσης είναι πραγματική; Η θεωρία αυτή φαίνεται να ευσταθεί. Δεν μπορώ να φανταστώ δηλαδή ότι οι Συριανοί μετά την έκδοση του μυθιστορήματος «εφηύραν» το «κοκκινόσπιτο», ότι υπέδειξαν ένα οποιοδήποτε σπίτι στο Επισκοπείο ως τόπο κατοικίας των Ρεΐζηδων. Πιο πιθανό είναι να στήριξε ο Καραγάτσης το μυθιστόρημά του σε μια διαδεδομένη συριανή προφορική παράδοση, που σίγουρα εντυπώνεται στον ακροατή.
Οπως πληροφορήθηκα, είναι «κοινό μυστικό» στο Επισκοπείο ότι η ιστορία της «Χίμαιρας» είναι αληθινή και ότι υπάρχουν μέχρι σήμερα στο νησί οι απόγονοι της «αμαρτωλής» αυτής οικογένειας, απόγονοι που προήλθαν κατά πάσα πιθανότητα από δεύτερο γάμο του Γιάννη, του μοναδικού που επέζησε της καταστροφής. Οταν η οικογένεια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, κατέφυγε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε ύστερα από αρκετά χρόνια ξανά στο νησί, με άλλο όνομα προκειμένου να αποτάξει από πάνω της τη «ρετσινιά». Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι ουδέποτε διεκδικήθηκε η τεράστια ακίνητη περιουσία.
Το όνομα της οικογένειας ειλικρινά δεν με απασχόλησε ποτέ. Εμένα με ενδιέφερε περισσότερο ένα άλλο σημείο: δεν είναι κρίμα για το νησί μας να μένουν ανεκμετάλλευτοι και να περνούν απαρατήρητοι τέτοιοι χώροι;
* ιστορικός (Για περισσότερα στο βιβλίο του ίδιου «Στοιχεία για την κοινωνική ζωή της Σύρου στη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση. Τα θρυλούμενα για το κοκκινόσπιτο», έκδ. Δήμου Ανω Σύρου).
Ξαναδιαβάστε το βιβλίο
Στη «Μεγάλη Χίμαιρα» (εκδόσεις «Εστία»), έργο του 1953, ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) καταπιάνεται με τη Μαρίνα, μια νεαρή Γαλλίδα, που ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άντρα της στη Σύρα, στο πατρικό του σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άντρα της, κάθε ψυχική αναταραχή της έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Οταν έρχεται η οικονομική καταστροφή, που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στον φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.
**************                     *********************************

                               ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ.....

ΠΗΓΗ:YOU TUBE

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΘΡΥΛΟΙ Κ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΟΥ

Δυο είναι τα διασημότερα στοιχειά στη Σύρο, αμφότερα γένους θηλυκού. Tο πρώτο είναι το στοιχειό της σπηλιάς της Xαρίκλειας. O θρύλος λέει ότι η Xαρίκλεια ήταν μια ανύπαντρη μητέρα που κατέφυγε στη σπηλιά μαζί με το νεογέννητο νόθο κοριτσάκι της, για να γλιτώσει από την κατακραυγή της κλειστής νησιώτικης κοινωνίας. H Xαρίκλεια πέθανε και το μωρό της έμεινε αβοήθητο, στοιχειώνοντας με το κλάμα του τις υπόγειες στοές. Tο δεύτερο κατοικεί στο "κοκκινόσπιτο", ένα σπίτι κοντά στο χωριό Πισκοπειό. Mέσα στα δωμάτιά του διαδραματίστηκε η εξής τρομερή ιστορία: Mια Γαλλίδα, παντρεμένη με ένα Συριανό ναυτικό, μη μπορώντας να αντέξει τη μοναξιά της, βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά του κουνιάδου της. Kατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής περίπτυξης του παράνομου ζευγαριού, το μωρό της Γαλλίδας πέθανε αβοήθητο. H γυναίκα τρελάθηκε και πέθανε από θλίψη, στοιχειώνοντας με τη φασματική παρουσία της το σπίτι, που από τότε παραμένει έρημο. H ιστορία του κοκκινόσπιτου είναι πασίγνωστη από τον Καραγάτση στο μυθιστόρημά του "H μεγάλη χίμαιρα".... O θρύλος επίσης μιλά για το Σπαθί του Bασιλόπουλου που βρίσκεται θαμμένο σε κάποιο βουνό της Aπάνω Mεριάς, όπως και για τη Xρυσή Γουρούνα με τα Γουρουνάκια, που περιπλανιέται τις νύχτες στα έρημα βουνά της ίδιας περιοχής και ξεκουράζεται τις μέρες μέσα σε σπηλιές και υπόγεια λαγούμια. Aναφέρεται και στους Aράπηδες που εμφανίζονταν από το πουθενά, έκλεβαν τα παιδιά των Συριανών κι εξαφανίζονταν μυστηριωδώς όπως είχαν εμφανιστεί, όπως και στα πέταλα από τις οπλές του αλόγου του Aϊ-Γιώργη, που αντηχούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια στα σκαλάκια των σοκακιών της άνω Σύρου, όταν "ο άγιος έβγαινε τις νύχτες για να εποπτεύσει την ενορία του". Mερικοί γέροντες μιλούν ακόμη για το Bραχνά, έναν ιδιόμορφο δαίμονα που τις νύχτες καθόταν στο στήθος των κοιμισμένων, δυσκολεύοντας την αναπνοή τους και ένα άλλο φτερωτό δαίμονα που έβγαινε από το πανάρχαιο πηγάδι του Eλληνικού.Tη Nεραϊδοσπηλιά, στις πλαγιές του Γερουσιού κοντά στα άδειατα, θέλει η παράδοση σαν το σημείο από το οποίο έβγαιναν νεράιδες για να στήσουν τους μαγευτικούς τους χορούς κάτω από το φως του φεγγαριού...

ΠΗΓΗ:http://www.paranormap.net

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ


ΠΗΓΗ: Holistic Life/ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ Κ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
http://www.holisticlife.gr


ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΑΣΗ.ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΑΛΛΑΧΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η θεραπεία είναι εξατομικευμένη.Το σκεπτικό είναι ότι ο κάθε οργανισμός ΑΝΤΙΔΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα-είδηση θανάτου, απόλυσης κτλ.-π.χ.κάποιος μπορεί να θέλει να κλαίει όλη την ώρα,άλλος να μην έχει τη διάθεση να κάνει καθημερινά πράγματα, άλλος να γίνει ευερέθιστος, άλλος να το ρίχνει στο αλκοόλ κτλ.

Η ομοιοπαθητική και γενικά όλες οι ολιστικές θεραπείες αντιλαμβάνονται ότι τα συμπτώματα της ασθένειας ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΟΥΝ  ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ κ να ανταποκριθεί σε ό,τι αρνητικό επηρεάζει την ενέργεια και τον ψυχισμό του(π.χ. στεναχώρια).
Έτσι κάποιος που στεναχωριέται επειδή έχασε τη δουλειά του, ή δεν έχει λεφτά να ζήσει την οικογένειά του, θα έχει ως αποτέλεσμα μια απότομη πτώση ενέργειας(σοκ για τον οργανισμό).δεν θα έχει τη δύναμη να αντιδράσει και θα αρρωστήσει.Το πώς και τι ασθένεια θα εμφανίσει κάποιος, εξαρτάται από την προδιάθεσή του και το επίπεδο υγείας που βρίσκεται.Άλλος μπορεί να πάθει σωματικά προβλήματα-πονοκεφάλους,αλλεργίες,ψωρίαση,κολικούς κτλ. χωρίς εμφανή κατάθλιψη και άλλος θα επηρεαστεί περισσότερο ψυχολογικά και θα πάθει κατάθλιψη(ήπια, μέτρια, σοβαρή).

Η Ομοιοπαθητική θεραπεία ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα.Αυτά είναι φυσικές ουσίες, χωρίς παρενέργειες και με μικρό οικονομικό κόστος, που δρουν εξατομικευμένα στο συγκεκριμένο ασθενή που έχει κατάθλιψη.Δεν σημαίνει όμως ότι κάποιος που έχει δει βελτίωση ή ίαση από ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο, μπορεί να συστήσει το ίδιο σε κάποιον άλλο που πάσχει από κατάθλιψη.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία τις περισσότερες φορές είναι άμεση, σε αντίθεση με τη συμβατική θεραπεία που θέλει 3-4 εβδομάδες για ν αρχίσει να βελτιώνει την κατάθλιψη. Ο ασθενής βλέπει αμέσως βελτίωση και στον ύπνο και ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι ασθενείς που κάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία, δηλώνουν από την αρχή τον ενθουσιασμό τους και αναφέρουν ότι <<ψυχικά νιώθουν πολύ καλύτερα>>,
 <<είναι πιο ήρεμοι>>, κοιμούνται ξανά καλά, έχουν μεγαλύτερη αισιοδοξία,αντέχουν καλύτερα τις καθημερινές αντιξοότητες,ελέγχουν περισσότερο τα νεύρα τους, έχουν λιγότερο άγχος και πολλά άλλα.Το ίδιο νιώθουν και αυτοί που κάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία με πρωτεύοντα στόχο κάποιο σωματικό τους πρόβλημα.Δηλαδή την ίδια ψυχική βελτίωση εμφανίζουν και όσοι κάνουν ομοιοπαθητική για άσθμα, αλλεργίες, ρευματικά,δερματολογικά, κολίτιδα,γαστρίτιδα,και άλλα σωματικά προβλήματα.Αυτό οφείλεται στο ότι η ομοιοπαθητική είναι ολισττική,δηλαδή ΔΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ.


Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ,

ΑΦΟΥ  ΓΝΩΡΙΖΕΙ

ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ

ΑΛΛΗΛΟΕΠΗΡΕΑΖΟΜΕΝΑ  ΚΑΙ  ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΑ.

**************             ******************

Η κλινική εικόνα των «ασθενειών-ασθενών» κατά την Ομοιοπαθητική.



Σύμφωνα με τη θεωρία της Ομοιοπαθητικής, το σύνολο των συμπτωμάτων του ασθενούς στο πληρέστερο δυνατό φάσμα της πολυπλοκότητάς τους συνθέτουν τη λεγόμενη «εικόνα του ασθενούς». Σκοπός του ομοιοπαθητικού γιατρού είναι μέσα από το ιστορικό να αντλήσει τα στοιχεία αυτά που είναι τα πιο σημαντικά και να ταιριάξει την εικόνα του ασθενούς με την εικόνα του φαρμάκου από τη Materia Medica (φαρμακολογία). Έτσι, σε αντίθεση με την κλασσική ιατρική, ο οργανισμός αναλύεται σε αρκετά επίπεδα, τα οποία η συμβατική έρευνα δεν έχει βρει τρόπο να τα αξιολογήσει και να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός της. Παραδείγματος χάρη σε έναν ασθενή με δερματίτιδα, η έντονη επιθυμία για γλυκά είναι μια άχρηστη πληροφορία για τον κλασσικό γιατρό, για τον ομοιοπαθητικό όμως δυνητικά μπορεί να καθορίσει τη θεραπευτική προσέγγιση. Για την Ομοιοπαθητική, το σύνολο των συμπτωμάτων και άλλων χαρακτηριστικών ενός οργανισμού (π.χ. διατροφικές προτιμήσεις ή διάφορες ευαισθησίες) λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να ανευρεθεί η εικόνα του φαρμάκου. Τόσο στο Repertory όσο και στο VithoulkasCompass (ομοιοπαθητικά εργαλεία) ανευρίσκονται χιλιάδες συμπτώματα τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με άπειρους τρόπους. Η Ομοιοπαθητική, δηλαδή, λαμβάνει υπόψη της όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία του οργανισμού και η θεραπεία της είναι εξατομικευμένη. Βέβαια, θα πρέπει να τονιστεί ότι όσες πληροφορίες και να συλλέξει ο ομοιοπαθητικός ιατρός από το ιστορικό ποτέ δεν θα καταφέρει να πλησιάσει το σύνολο της ποικιλίας του προς θεραπεία οργανισμού. Και αυτό γιατί σε κάθε περίπτωση η πολυπλοκότητα ενός οργανισμού είναι πάντα μεγαλύτερη από αυτήν που μπορεί να αντλήσει, να ταξινομήσει και να χρησιμοποιήσει ο ομοιοπαθητικός ιατρός. 

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Επέτρεψε στην καρδιά σου να σε θεραπεύσει!!



ΠΗΓΗ: Holistic Life/Ανεξάρτητη Περιοδική  Έκδοση για τις Συμπληρωματικές κ Εναλλακτικές Θεραπείες
http://www.holisticlife.gr
                  **********************                **********************            

                            ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ!

Τι  να σημαίνει άραγε είμαι υγιής;Οι περισσότεροι άνθρωποι θ απαντούσαν ότι αφού δεν πονάω, δεν είμαι άρρωστος, δεν μ ενοχλεί κάτι τότε είμαι υγιής.Είναι όμως πραγματικά έτσι;
Για μας υγιής είναι εκείνος που έχει όλα τα παραπάνω σαν φυσιολογική απόρροια του ότι είναι ζωντανός.Και ζωντανός είναι αυτός που συγκινείται, που εκφράζει τη χαρά κ τη λύπη του όταν τις νιώθει, κ προπάντων δεν είναι βολεμένος στην καθημερινή μιζέρια του.
Η κλασσική ιατρική αλλά και οι περισσότερες συμπληρωματικές θεραπείες προσεγγίζουν τον άνθρωπο σαν κάτι που αποτελείται από μεμονωμένα κομμάτια κ τα οποία θεραπεύονται το καθένα
 ξεχωριστά.Οι άνθρωποι έμαθαν με τον καιρό και οι ίδιοι να το βλέπουν έτσι.Δεν πάει κάτι καλά με το σώμα ή την ψυχολογία μου;Θα πληρώσω τον ειδικό και θα μου το κάνει καλά.

Τι συμβαίνει κ το σώμα μας αρρωσταίνει κ πονάει;

ΜΟΝΟ ΤΥΧΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ  ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΜΙΑ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ...

Ο πόνος ή η ασθένεια ή η όποια δυσλειτουργία έχει ο άνθρωπος δηλώνουν  πως κάτι δεν πάει καλά ή μάλλον κάτι κάτι κάνει αυτός στην καθημερινότητά του,το οποίο είναι ενάντια στην πραγματικά  δικιά του αλήθεια.Με άλλα λόγια έχει υπερβεί ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΟΥ.Το σώμα τού δίνει να κατανοήσει ότι πρέπει να ξυπνήσει από το λήθαργο της καθημερινότητάς του.
Εάν τώρα αρχίσει να <<πολεμάει>> τη σωματική δυσλειτουργία του με φάρμακα, με φυσιοθεραπείες, με μασάζ κ με Κρανιοϊερή Θεραπεία των 30-50' κ πείσει έτσι το σώμα του να το βουλώσει  κ να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς να διαμαρτύρεται τότε αργά ή γρήγορα το σώμα του θα εμφανίσει μια πιο επώδυνη μορφή δυσλειτουργίας.Τότε ίσως είναι η ευκαιρία για τον καθένα μας ν ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ   ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ  κ να ζήσουμε τη δική μας πραγματική ζωή, αυτό δηλαδή που μας κάνει εμάς καλό.Να επιτρέψουμε κ το  συναίσθημά μας να έχει χώρο στη ζωή μας.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΠΟΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΝ....

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ  ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΣΑΝ!!

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν έρθουμε σε επαφή με την Καρδιά μας κ της επιτρέψουμε να μας δείξει  Π Ο Σ Ο   Υ Π Ο Φ Ε Ρ Ε Ι !!
Μαζί της υποφέρουμε κ εμείς ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ   να μας δείξει                                  Π Ο Σ Ο    Α Ν Α Γ Κ Η  έχουμε  ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,  ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ,       ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ,  ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ  ΚΑΙ  ΓΑΛΗΝΗ!!  Από αυτήν την Καρδιά μας μπορούμε να μάθουμε επίσης την συγκίνηση και πώς να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας χωρίς να μας νοιάζει το κόστος.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΡΙΣΚΑΡΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ! ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ   ΟΙ    Μ Ο Ν Ο Ι    ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΓΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΗΣ, ΤΗ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΤΗΣ, ΜΕ ΤΟ ΝΑ        Χ Τ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε    Τ Ο Ι Χ Ο Υ Σ    ΓΥΡΩ ΤΗΣ,  Δ Η Θ Ε Ν   ΓΙΑ  ΝΑ  ΤΗΝ         Π Ρ Ο Σ Τ Α Τ Ε Ψ Ο Υ Μ Ε....

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

....ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ (2)...

       Στην εποχή μας ζητάμε  ΑΠΟ  ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ  περισσότερα από ποτέ!!

                               ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ
                          ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ!!

            ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΑΣ
                      ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ!!!

                                                           ...ΑΝ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ
                                                     ΤΟΤΕ ΤΟΣΟ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

                                                                                                      ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ

                                                                           ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

                            ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ

                                            ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!!!
****************                       *****************                ****************
            Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΕΙ
                                     ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΣΜΟ.

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ,
ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ!!!

                                ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ
                                        ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ
                                       ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΘΙΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ
                                         Κ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ 
                                                  ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ!!!
***************                      **********************             *****************
                                  Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ
                    ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ!!!

                 Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ  ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
                                                     ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΑΡΕΤΗ....
                                ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ!!!
                       Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ!

                         ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΜΕ
                                                    ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ!
                                              Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ
                           ΑΝ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΜΕ
                                      ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!
*****************                   ***********************           ***************
                       ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΣ ΣΤΥΓΝΟΤΕΡΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ
                                                              ΕΙΝΑΙ Η ΡΟΥΤΙΝΑ...
                                  ΑΚΟΜΑ Κ ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΣΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΣΟΥ,
                            ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ Κ ΠΟΥ.
                           ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ
                            ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ!!!!
*****************                     *******************           ******************
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Η ΤΙΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΜΑΣ,
ΓΡΗΓΟΡΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΑΣ.

ΕΝΩ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥΣ
                                       ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ  ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
                         ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥΣ.
************               ******************            *************           
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΤΡΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ
ΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ
ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥ,
ΤΑ ΤΡΥΦΕΡΑ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΠΝΙΓΟΝΤΑΙ....

    ΟΤΑΝ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕ ΝΙΩΘΕΙ ΤΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ Κ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
                              ΝΑ     Ε Κ Φ Ρ Α Σ Τ Ε Ι
ΤΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ
                                                ΝΑ  Κ Λ Ε Ι Ν Ε Τ Α Ι ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ!!
****************                ******************                *********************
ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΑ, ΜΕ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Κ ΤΗΝ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ,
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΜΠΟΡΕΙ Κ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Κ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΘΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ ΠΑΛΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ  ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ!!!
**************                 ****************              *************                    
ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ
                                           ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
                                     ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΑΓΑΠΗ!!!

                                                             ΟΤΑΝ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΖΩΗΣ,
                               ΤΩΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΩΝ Κ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ,
                                                             ΚΑΘΩΣ Κ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΟΜΙΣΑΝ,
                                ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ Ν ΑΓΑΠΟΥΝ
                                                    Κ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
                                                                                      ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!!!

απόσπασμα από το "365 μυστικά για να μη σβήσει το πάθος" JOHN GRAY

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΚΕΥΗΣ...


Greek translation:Το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής
Explanation:
Σύμφωνα με το βιβλίο "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις" του Τάκη Νατσούλη, στο λήμμα "Αντρόγυνο της Αγ. Παρασκευής":

Στην παλιά Αθήνα, κοντά στο Θησείο, υπήρχε κάποτε η συνοικία της Αγίας Παρασκευής, που δεν υπάρχει σήμερα. Σε κάποιο μοναχικό σπιτάκι κατοικούσε ένα αντρόγυνο: Ο Θάνος και η Παγώνα Παγιαυλή. Ο κόσμος τούς έβλεπε και τους ζήλευε, γιατί έμοιαζαν «σαν δύο αληθινά πιτσουνάκια», όπως γράφει ένας παλιός χρονικογράφος. Το ζευγάρι αυτό είχε γίνει υπόδειγμα για τους άλλους παντρεμένους κι όλοι προσπαθούσαν να μιμηθούν «το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής». Ένα βράδυ, μερικοί φίλοι πέρασαν έξω από το σπίτι τους κι άκουσαν γυναικείες φωνές και κλάματα. Κατάλαβαν τότε πως ο άντρας έδερνε τη γυναίκα του. Δεν είπαν τίποτε κι έφυγαν. Την επομένη το αντρόγυνο παρουσιάστηκε σαν να μη συνέβαινε απολύτως τίποτε. Αυτό κράτησε περισσότερο από μήνα, ώσπου από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε το μυστικό: Κάθε νύχτα τις έτρωγε η Παγώνα από το Θάνο και την ημέρα παρουσιάζονταν σαν το πιο αγαπημένο κι ευτυχισμένο ζευγάρι της Αθήνας. Από τότε, όταν βλέπουμε κανένα αντρόγυνο να υποκρίνεται το αγαπημένο, λέμε ότι μοιάζει με «το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής».

Από εκεί έχει προκύψει και το «ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής».