Άγγελέ μου, Φύλακά μου, Σκέπος κ Βοήθειά μου με το θάρρος σε φωνάζω κ Προστάτη μου σε κράζω: Φώτισέ με,Φύλαξέ με Ισχυρά Προστάτεψέ με!(πρωινή προσευχη)

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ....



Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

AΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ...

  Πρόσφατα η γλυκιά μανούλα μου,μου έδωσε να διαβάσω ένα αναδημοσιευμένο άρθρο από μια εφημερίδα λέγοντάς μου να το έχω στα υπόψην μου αν συμβεί σ εκείνην...απόρησα τι είναι αυτό που την έκανε να το βάλει σε καδράκι φωτογραφίας κιόλας κ σε θέση που να φαίνεται έντονα....μαζί με όλες τις φωτογραφίες από παιδιά,εγγόνια,ανήψια...ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ όμως μου λύθηκε κάθε απορία μου!!
  Ίσως να σας είναι γνωστό σαν κείμενο ή σαν  προσωπική σας εμπειρία. ΕΜΕΝΑ με συγκίνησε....Αφιερωμένο σε όλα εμάς τα παιδιά που με τη σειρά μας θα βρεθούμε στην τρίτη ηλικία...

   
    "Αγαπημένο μου παιδί"..
Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα, κι αυτό φοβάμαι ότι δεν θ αργήσει να γίνει  ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ  ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ....Μπορεί,τα χρόνια  μου να πέρασαν...Μπορεί,οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπο μου...όμως, ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της,ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους!
    Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου, κ με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου!Κ όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!Στα χρόνια που πέρασαν,ήμουν πάντα δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε κ την τρυφερότητα που χρειαζόσουν!!
    Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές!!...Γι αυτό αν καμιά φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, ΔΕΙΞΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ...ΘΥΜΗΣΟΥ, με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατέλειωτες, να σε βοηθώ!Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο κ τρεις φορές, ΜΗ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ...ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ, όταν ήσουν μικρό παιδί έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος! Όταν δεν θέλω να κάνω ντους, ΜΗ ΘΥΜΩΝΕΙΣ...ΘΥΜΗΣΟΥ τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες, προκειμένου να με πείσεις, να μη σε λούσω...Όταν διαπιστώνεις την άγνοια μου πάνω στη νέα τεχνολογία,δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο
να προσαρμοστώ κ μην με κοιτάς μ ένα περιπαιχτικό χαμόγελο....Όταν συζητάμε κ ξεχνάω κάτι, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟΝ  ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ. Και αν δεν μπορω, ΜΗΝ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΣΑΙ...ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΑΛΛΑ Η ΧΑΡΑ, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ Κ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ!!!
   Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά, να ντύνεσαι σωστά...ν αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...Όταν δεν θέλω να φάω, μην με πιέζεις...ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει κ πότε όχι. Κ όταν τα κουρασμένα πόδια  μου, δεν μου επιτρέπουν να περπατώ μη στεναχωριέσαι.Φυσικό είναι! ΕΣΥ,δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ.Το ίδιο έκανα κ εγώ, όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήρια όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω.Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα. Κ προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις, να ετοιμάσω το δρόμο σου! Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένο, επειδή εισαι αναγκασμένο να με βλέπεις δίπλα σου. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. Η ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ, ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!!
 
   ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ Κ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ.ΚΑΙ ΕΓΩ, ΘΑ ΣΟΥ ΤΟ ΞΕΠΛΗΡΩΣΩ Μ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ Κ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ  ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!

                                  Υ.Γ. Το κείμενο σαν άρθρο το έστειλε η Κ.Ερμιόνη Κρικοχωρίτη