Άγγελέ μου, Φύλακά μου, Σκέπος κ Βοήθειά μου με το θάρρος σε φωνάζω κ Προστάτη μου σε κράζω: Φώτισέ με,Φύλαξέ με Ισχυρά Προστάτεψέ με!(πρωινή προσευχη)

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ....



Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ....




Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.
Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.
Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.
Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.
Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»
Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:
«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»
Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.
Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.
«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.»
Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:
«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»
Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.
«Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.»
Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει.
Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε:
«Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.»
Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε:
«Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ'αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.»
Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό.
Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι:
«Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;»
Εκείνο απάντησε:
«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.»
Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά.
Το αγοράκι ψιθύρισε:
«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.»
Έπειτα με κοίταξε και είπε:
«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου.
Εκείνος άκουσε την προσευχή μου.
Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.
Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο.
Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...»
Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.
Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα.
Δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου το αγοράκι.

Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της.
Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη...
Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;
Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή.
Δεν μπόρεσα να μην πάω ν'αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της.
Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα.
Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα.
Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά....

Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής....
 




(αν το κειμενο δεν μπορει να διαβαστει,κλικαρετε το.)

18 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Πόσο με είχε συγκινήσει αυτό το κείμενο όταν το είχα πρωτοδιαβάσει!!
Φοβερό!
Καλό Σαββατοκύριακο αγγελάκι, φιλιά!

Μουσική προ-ΠΑΙΔΕΙΑ ''Η Ροδούλα και τα μουσικά της αστεράκια'' είπε...

Καλώς σε βρήκα "άγγελέ μου".
Συγκλονιστική η συγκεκριμένη ανάρτηση. Το γεγονός αυτό, θα μπορούσε να είναι πέρα για πέρα αληθινό, γιατί πραγματικά, η προσευχή έχει μεγάλη δύναμη.
Καλό Σαββατοκύριακο

Ξύλινος Ιππότης είπε...

τα λόγια είναι περιττά...

Ανώνυμος είπε...

τι να πω εγώ τώρα?
το ίδιο θα έκανα...

valia είπε...

@ΕΛΕΝΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ...ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΕΙΣ....
ΚΑΛΟ Σ/Κ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ!!

valia είπε...

@ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ Κ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΣΥΓΚΙΝΗΤΟΣ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...!!!!ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΑΛΛΑ ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΠΑΝΤΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ...
ΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ...ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ Ν ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΤΑ
ΤΟ ΚΑΝΩ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΖΗΤΑΩ!
ΚΑΛΟ Σ/Κ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ!
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΛΤΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΜΟΥ!!

valia είπε...

@ΝΑΙ ΙΠΠΟΤΗ ΠΕΡΙΤΤΑ...!!!
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!

valia είπε...

@ΣΚΟΤΕΙΝΕ ΗΛΙΕ
...ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ...!!
Κ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

μακάρι όλοι να το διαβάζανε... μακάρι να είχαν λογική και όχι ανευθυνότητα...

Δια Βίου Ανέλιξη ΚοινΣΕπ είπε...

ποσό γρήγορα ξεχνάμε τέτοια γεγονότα!

valia είπε...

@Μακαρι Biκυ...ας γινουν αυτα τα δυσαρεστα,η αφορμη να επικρατησει πια η λογικη...!!!
Μια ομορφη Κυριακη να περασεις!φιλια!

valia είπε...

@Δυστυχως Βασω ξεχνιουνται ευκολα αν και επρεπε να γινονται παραδειγμα προς αποφυγην...
Φιλια!μια ομορφη Κυριακη να περασεις και ναναι καλοριζικη η καινουρια σελιδα σου μου χρειαζοταν σιγουρα!!!

KaPaworld είπε...

Καλημέρα...με συγκίνησες βαθιά.Σε ευχαριστώ!!

valia είπε...

@Μαζί...KaPa
Καλώς ήρθες σττα ταξιδάκια σκέψεων μου!
Ελπίζω να σε αγγίζουν και να μοιράζεσαι κ εσύ αυτές τις σκέψεις μαζί μας!!
...Γίνεται να μη συγκινηθεί κάποιος απ αυτό που αισθάνεται και περνάει μια παιδική ψυχούλα...και με τον τρόπο που το εξωτερικεύει...;;
Νάσαι καλά κ σ ευχαριστώ για την επίσκεψή σου από εδώ!!
Μια όμορφη και καλή εβδομάδα να έχεις!!

xristin είπε...

Συγκλονιστική ανάρτηση!
Τα λόγια είναι περιττά!

valia είπε...

@xristin
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ Κ ΕΣΥ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!!
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!...ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ....ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΝΑΝΑΙ Κ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ!!

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΛΤΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΜΟΥ!
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΗ (ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ) ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!

Ευτυχία είπε...

Η δύναμη της προσευχής, η δύναμη της ψυχής, η δύναμη της στιγμής!!!
Συγκλονιστικό δεν έχω λόγια!!!
Καλή εβδομάδα!!!

valia είπε...

@Ευτυχία
....πάντα οτδήποτε κάνουμε, αν το κάνουμε με δύναμη, έχουμε κάποιο αποτέλεσμα!!!
ΤΗΝΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!!