Άγγελέ μου, Φύλακά μου, Σκέπος κ Βοήθειά μου με το θάρρος σε φωνάζω κ Προστάτη μου σε κράζω: Φώτισέ με,Φύλαξέ με Ισχυρά Προστάτεψέ με!(πρωινή προσευχη)

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ....



Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ....!!!!


Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι ο άγιος του Έρωτα. Ο Αγιος Βαλεντίνος είναι ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου δίνει την ευκαιρία σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς να γιορτάσουμε τον έρωτα μας και την σχέση μας με το έτερον ήμισυ.

Ο Άγιος Βαλεντίνος

Κάθε χρόνο όταν μπαίνει ο Φλεβάρης, ο Αγιος Βαλεντίνος έρχεται στο μυαλό όλων μας, είτε είμαστε ερωτευμένοι είτε όχι. Οπως όλοι ξέρουμε πια, στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Αγιος Βαλεντίνος και η μέρα αυτή έχει καθιερωθεί σαν τη μέρα των ερωτευμένων σε όλον τον δυτικό κόσμο, ακόμα και σε όσες Ανατολικές χώρες έχουν κάνει την υπέρβαση υιοθετώντας Δυτικά πρότυπα.
αγιος βαλεντινος
Ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ένας χριστιανός ιερέας που έζησε το 270μΧ, επί Κλαύδιου. Ο Αγιος Βαλεντίνος λοιπόν, θέλοντας να διαδώσει τη χριστιανική πίστη τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, προσπαθώντας να δημιουργήσει πυρήνες ανάπτυξης του χριστιανισμού, και φυσικά οικογένειες.
Ο Βαλεντίνος αν και προειδοποιήθηκε για τις αντιπαγανιστικές του διαθέσεις, δεν υποχώρησε και συνέχισε να παντρεύει τους πιστούς, μέχρι που βασανίστηκε και θανατώθηκε.
Η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε πολλούς αιώνες αργότερα τον Βαλεντίνο ως άγιο και όρισε την ημερομηνία λατρείας του στις 14 Φεβρουαρίου. Φυσικά η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία γιατί την ίδια ημέρα (και μάλιστα για 2 ημέρες στις 14 και 15 Φεβρουαρίου) γιορταζόταν μια παγανιστική γιορτή έρωτα και γονιμότητας. Οι Καθολικοί ταύτισαν τον Αγιο Βαλεντίνο με τον έρωτα και το καλό τους μάρκετινγκ τον καθιέρωσε σαν τον Άγιο του Έρωτα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία φυσικά δεν αναγνώρισε τον άγιο αυτό και κράτησε σκληρή στάση απέναντι στη μόδα που πήγε να καθιερωθεί. Ωστόσο μετά από πολλά χρόνια και όταν πια ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε το απόλυτο must του Φλεβάρη, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της άγιο.
Υπάρχει επομένως ο Άγιος Έρωτας, αλλά και Άγιοι προστάτες του Έρωτα, όπως ο Άγιος Υάκινθος στις 3 Ιουλίου και οι Άγιοι Ακύλας και Πρισκίλλα  στις 13 Φεβρουαρίου, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να καθιερωθούν στην συνείδηση του κόσμου.
Έτσι λοιπόν εκτός από τους ερωτευμένους, στις 14 Φεβρουαρίου έχουν την τιμητική τους τα ανθοπωλεία, τα ζαχαροπλαστεία, οι μάγοι της γεύσης και λιχουδιάς, και φυσικά όσοι δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκφράσουν τον έρωτα τους με έναν τρυφερό, χαριτωμένο και αγαπησιάρικο τρόπο.

Άγιος Βαλεντίνος και Έρωτας

γιορτη ερωταΗ αλήθεια είναι ότι ο Άγιος Βαλεντίνος έχει επικριθεί πολύ και ότι πολλοί θεωρούν ότι η γιορτή του έρωτα έχει εμπορευματοποιηθεί πολύ.
Ισως να είναι έτσι… αλλά καταρχήν ποια γιορτή δεν έχει εμπορευματοποιηθεί, και κατά δεύτερον γιατί να μην έχουμε και εμείς οι απανταχού ερωτευμένοι την ευκαιρία να γιορτάσουμε κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι ξεχωριστό στη ζωή μας;
Ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια, ένα ρομαντικό δείπνο, ένα υπέροχο βράδυ με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και απαλή μουσική, μια νύχτα για δυο… ναι δε χρειάζεται να υπάρχει ο Άγιος για να εορταστούν όλα αυτά και για να συμβούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι λίγη επιπλέον «σπίθα» δεν έβλαψε ποτέ καμιά σχέση και κανέναν ερωτευμένο.
Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η μέρα των ερωτευμένων, είναι μια ξεχωριστή γιορτή. Ίσως για κάποιους να είναι μια μελαγχολική μέρα γιατί μπορεί να μην έχουν σχέση, ή ο έρωτας τους να είναι μακριά, ή να έχουν χωρίσει μόλις, αλλά η προσδοκία της ημέρας και του έρωτα είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη εν τέλει από οτιδήποτε άλλο. Γιατί όσο και να το αρνούμαστε, και όσο και να μη θέλουμε να το σκεφτόμαστε μερικές φορές, ο έρωτας είναι αυτός που γεμίζει τη ζωή μας και της δίνει νόημα.
Ερωτευμένοι ή όχι, ας μας ενώσει ο Αγιος Βαλεντίνος κάθε 14 Φεβρουαρίου για να γιορτάσουμε αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε ξεχωριστοί..τον έρωτα μας μαζί με τον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει…


******************************                                 *******************************
Γιατί ο Άγιος Βαλεντίνος συνδέεται με τον Έρωτα;


Με το που μπήκε ο Φεβρουάριος αρχίσαμε να κοιτάμε τι μέρα «πέφτει» ο Άγιος Βαλεντίνος. Ο Άγιος του Έρωτα! Ποιος είναι όμως ο Βαλεντίνος και πώς τον συνδέσαμε με τον έρωτα και τα… σοκολατάκια;

Πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν ένας χριστιανός ιερέας που έζησε το 270μΧ, επί Κλαύδιου και είχε βάλει σκοπό να δημιουργήσει οικογένειες. Για αυτόν τον λόγο τελούσε γάμους! Γάμος ίσον αγάπη ίσον έρωτα! Έτσι το όνομα του συνδέθηκε με τον Έρωτα.

Παρά τις αντιδράσεις της χριστιανικής εκκλησίας, η καθολική εκκλησία τον αναγνώρισε –πολλούς αιώνες μετά τον θάνατο του- και η ημερομηνία λατρείας καθιερώθηκε η 14η Φεβρουαρίου. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, αφού «πέφτει» το ίδιο διήμερο με μια παγανιστική εορτή για τον έρωτα και την γονιμότητα.

Στην Ελλάδα ο εορτασμός του Αγίου Βαλεντίνου άρχισε να γίνεται… μόδα στην δεκαετία του ’80 και συνδυάστηκε με την κατανάλωση γλυκών (κυρίως σοκολάτας) και λουλουδιών.

Ο επιχειρηματικός κόσμος από όλους τους τομείς βάζει τα δυνατά του τέτοιες μέρες να δημιουργήσει «ποθητά» και πρωτότυπα δώρα.

Άγιος Υάκινθος: Ο Έλληνας Άγιος του Έρωτα

Παρόλο που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι υπάρχει και Έλληνας Άγιος του Έρωτα, ο Άγιος Υάκυνθος,λίγοι τον γιορτάζουν. Ίσως επειδή η ημερομηνία λατρείας του είναι στις 3 Ιουλίου και ο ρομαντισμός πάει περισσότερο με τον χειμώνα. Ποιος ξέρει...

Πάντως η Άγιος Υάκινθος είναι επίσημα ο Έλληνας Άγιος της Αγάπης και του Έρωτα. Είναι ο προστάτης των ζευγαριών, της σχέσης του άνδρα και της γυναίκας, ο Άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας.

Γιορτάζεται κυρίως στην Κρήτη και σύμφωνα με την παράδοση οι πιστοί, που επισκέπτονται την εκκλησία του Αγίου Υακίνθου δεν ανάβουν ποτέ μόνο ένα κεράκι. Πάντα δύο: Ένα για την ανάμνηση και ένα για την προσδοκία!

Άγιος Έρωτας

Εν τω μεταξύ, υπάρχει και Άγιος Έρωτας στο ελληνικό εορτολόγιο. Ημερομηνία λατρείας του έχει ορισθεί η 25η Ιουνίου, όμως παρά το όνομα ουδεμία σχέση έχει με την Αγάπη και τον Έρωτα!

Πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο που είχε πάρει το όνομα του από τον θεό του Έρωτα. Ήταν στρατιώτης του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και μετά την μεγάλη νίκη κατά των Σκυθών, του ζητήθηκε να πάρει μέρος σε μια παγανιστική τελετή, για τον εορτασμό της νίκης.

 Ο ίδιος αρνήθηκε και πέρασε από βασανιστήρια και κακουχίες μέχρι που υπέκυψε. Παρόλο που το όνομα του είναι αρχαιοελληνικό η εκκλησία μας αποφάσισε να τον τιμήσει.

Σε όποιον Άγιο πιστεύετε πάντως καλό είναι τον Έρωτα να τον γιορτάζετε όσο πιο συχνά μπορείτε!


***********************************                        *******************************************************

Ημέρα των Ερωτευμένων (Αγίου Βαλεντίνου)


Ημέρα των Ερωτευμένων (Αγίου Βαλεντίνου)
Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.
Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για πραγματικό προστάτη των ερωτευμένων και των αντιρρησιών συνείδησης, θα λέγαμε σήμερα! Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.
Τη νοηματοδότηση που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα. Την πρώτη γραπτή αναφορά την έχουμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέφρι Τσόσερ. Το ποίημα των 699 στίχων είναι ένα ενύπνιο εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους («...for this was Saint Valentine's Day, when every bird cometh there to choose his mate...»).

Ο Άγιος Βαλεντίνος
Στις αρχές του 17ου αιώνα η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως Γιορτή των Ερωτευμένων θα πρέπει να ήταν αρκετά γνωστή στην Αγγλία, αν λάβουμε υπόψη μας τη σχετική αναφορά στον Άμλετ του Σέξπιρ (Τραγούδι της Οφέλιας από την 4η πράξη, Μετάφραση Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, 1916):
Καλό πρωί! Είναι σύσκοτο. Τον Άγιο Βαλεντίνο
γιορτάζω κι ήρθα κόρη εδώ
στο παραθύρι σου να ιδώ
ταίρι με σε αν θα γίνω.
Σηκώθη ο νιος και ντύνεται κι ευτύς την πόρτα ανοίγει
και μπαίνει μέσα η κορασιά,
που κορασιά δε θά 'ναι πλιά,
όταν απόκει φύγει.
Το 1840 ήταν κοινός τόπος η ανταλλαγή, μεταξύ των ερωτευμένων, μικρών χειρόγραφων σημειωμάτων με ευχές (valentines). Το ίδιο χρονικό διάστημα η γιορτή διαδόθηκε και στην Αμερική, όπου η ανταλλαγή ευχετήριων καρτών βοηθήθηκε από τη βιομηχανοποίηση και τα φθηνά ταχυδρομικά τέλη. Με την πάροδο του χρόνου το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η πολιτιστική επιβολή των αγγλοσαξόνων έδωσαν στη γιορτή τον οικουμενικό χαρακτήρα που γνωρίζουμε σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια η εμπορευματοποίηση της γιορτής έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Μετά τις κάρτες, τις ηλεκτρονικές κάρτες μέσω Ίντερνετ (e-cards), τα λουλούδια και τα σοκολατάκια, σειρά έχει η βιομηχανία των κοσμημάτων να οικειοποιηθεί την ημέρα των ερωτευμένων. Ο τζίρος του Αγίου Βαλεντίνου μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασε το 2010 τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, το ισόποσο του ΑΕΠ της Μποτσουάνα.
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου προκαλεί αντιδράσεις στον μη Χριστιανικό κόσμο. Στην Ινδία οι φανατικοί ινδουιστές και μουσουλμάνοι αντιτίθεται στη γιορτή. Τη θεωρούν πολιτιστικό μίασμα και προϊόν της παγκοσμιοποίησης. Στο Πακιστάν, το τοπικό ισλαμικό κόμμα ζητά την κατάργησή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, αντιβαίνει τον Ισλαμικό Πολιτισμό. Την ίδια άποψη έχουν και οι συντηρητικοί κύκλοι του θεοκρατικού Ιράν.

Η ελληνική εκδοχή της Γιορτής των Ερωτευμένων


Ο Άγιος Υάκινθος
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.
Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.
Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου. Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.
Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.
Το 2000 ο μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
Υπάρχει και μια τρίτη πρόταση, μάλλον από αρχαιόπληκτους, να εορτάζονται ως προστάτες των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου ο πολυμήχανος Οδυσσέας και η πιστή του Πηνελόπη. 

ΠΗΓΗ:http://www.sansimera.gr

**************************************                 ******************************************

Ο Ορθόδοξος Άγιος Βαλεντίνος

13ΦΕΒ

 

άγιος Βαλεντίνος ορθοδοξία
Τα αρχαία μαρτυρολόγια της Εκκλησίας της Ρώμης σημειώνουν τη 14η Φεβρουαρίου ως ημέρα μνήμης του «μάρτυρος Βαλεντίνου, πρεσβυτέρου Ρώμης» (Valentinus = σθεναρός στα λατινικά). Δυστυχώς τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε για τον άγιο είναι ελλιπή.
Το μαρτύριο του αγίου στη Ρώμη
Ο άγιος Βαλεντίνος έζησε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα και ήταν ιερέας ο οποίος βοηθούσε τους μάρτυρες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’ το Γότθο. Η μεγάλη αρετή και η κατηχητική δράση του αγίου είχαν γίνει γνωστές• έτσι συνελήφθηκε και παρουσιάστηκε ενώπιον του αυτοκρατορικού δικαστηρίου… «Γιατί, Βαλεντίνε, θέλεις να είσαι ο φίλος των εχθρών μας και απορρίπτεις τη φιλία μας;» ρώτησε ο αυτοκράτορας, τότε ο άγιος απάντησε, «Άρχοντα μου, αν ήξερες το δώρο του Θεού, θα ήσουν ευτυχής και μαζί σου η αυτοκρατορία σου, θα απορρίπτατε τη λατρεία των ειδώλων και θα λατρεύατε τον αληθινό Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό». Ένας από τους παρόντες δικαστές διέκοψε τον άγιο ρωτώντας τον τι πιστεύει για το Δία και τον Ερμή, τότε ο άγιος Βαλεντίνος θαρραλέα απάντησε «Είναι άθλιοι, και πέρασαν τη ζωή τους μέσα στη διαφθορά και το έγκλημα!» Ο δικαστής, εξαγριωμένος, φώναξε, «βλασφήμησε ενάντια στους Θεούς και ενάντια στην αυτοκρατορία!» Ο αυτοκράτορας εν τούτοις συνέχισε τις ερωτήσεις του με περιέργεια, ικανοποιημένος μιας και βρήκε την ευκαιρία να μάθει ποια ήταν επιτέλους η πίστη των Χριστιανών. Ο Βαλεντίνος βρήκε λοιπόν το θάρρος να τον προτρέψει να μετανοήσει για το αίμα των Χριστιανών που είχε χύσει. «Πίστεψε στον Ιησού Χριστό, βαφτίσου και θα σωθείς, και ήδη από αυτή τη στιγμή θα διασφαλίσεις τη δόξα της αυτοκρατορίας σου και το θρίαμβο των όπλων σου» Ο Κλαύδιος άρχισε να πείθεται, και να λέει σε εκείνους που ήταν παρόντες: «ακούστε τι όμορφη διδασκαλία που μας κηρύττει αυτός ο άνθρωπος». Αλλά ο έπαρχος της Ρώμης, δυσαρεστημένος, άρχισε να φωνάζει «Δείτε πώς αυτός ο Χριστιανός παραπλανεί τον Πρίγκιπά μας». Τότε ο Κλαύδιος, παρέπεμψε τον άγιο σε άλλο δικαστή. Αυτός ονομάζονταν Αστέριος, είχε ένα μικρό κορίτσι που ήταν τυφλό δύο χρόνια. Ακούγοντας για τον Ιησού Χριστό, πως είναι το Φως του κόσμου, ρώτησε το Βαλεντίνο εάν θα μπορούσε να δώσει εκείνο το φως στο παιδί του. Ο άγιος Βαλεντίνος λοιπόν, έβαλε το χέρι του στα μάτια της και προσευχήθηκε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, αληθινό Φως, φώτισε αυτό το τυφλό παιδί» Ω θαύμα μέγα! Το παιδί είδε! Έτσι ο δικαστής με όλη την οικογένειά του ομολόγησε Χριστό. Νήστεψαν για τρεις ημέρες, κατέστρεψαν τα είδωλα που είχαν στο σπίτι τους και τέλος έλαβαν το άγιο βάπτισμα. Μόλις ο αυτοκράτορας έμαθε για όλα αυτά τα γεγονότα, σκέφτηκε αρχικά να μην τους τιμωρήσει, όμως η σκέψη πως στα μάτια των υπηκόων του θα φανεί αδύναμος τον ανάγκασε να προδώσει το αίσθημα δικαίου που είχε. Έτσι λοιπόν ο άγιος Βαλεντίνος μαζί με άλλους Χριστιανούς αφού πρώτα τους βασάνισαν τους αποκεφάλισαν στις 14 Φεβρουαρίου του έτους 268 (ή 269).
Τα λείψανα του αγίου στην Αθήνα
Μετά το μαρτύριο κάποιοι χριστιανοί περιμάζεψαν το σώμα του αγίου και λίγο από το αίμα του σε κάποιο φιαλίδιο. Το σώμα του Μάρτυρα μεταφέρθηκε και θάφτηκε στις Κατακόμβες της αγίας Πρίσκιλλας, τόπο κατεξοχήν ενταφιασμού των μαρτύρων. Με την πάροδο του χρόνου, κατά κάποιο τρόπο «λησμονήθηκε» δεδομένου ότι σχεδόν καθημερινά ενταφιάζονταν σε αυτές τις κατακόμβες νέοι μάρτυρες για αρκετούς αιώνες. Η ανάμνηση όμως του μαρτυρίου του αγίου Βαλεντίνου παρέμεινε ζωηρή, ιδιαίτερα στην τοπική Εκκλησία της Ρώμης. Επίσημα η μνήμη του αγίου Βαλεντίνου θεσπίστηκε το 496 από τον Πάπα άγιο Γελάσιο.
Έτσι περνούν 15 αιώνες και φθάνουμε στα 1815 οπότε η θεία βούληση έμελλε να «ταράξει» την αιώνια ανάπαυση του αγίου. Τότε τα λείψανα δωρήθηκαν από τον Πάπα σε κάποιον ευγενή Ιταλό ιερέα (κατά την συνήθεια της εποχής). Ύστερα τα λείψανα «χάνονται» πάλι μέχρι το 1907 οπότε τα ξαναβρίσκουμε στη Μυτιλήνη! στο ρωμαιοκαθολικό ναό της Παναγίας. Φαίνεται πως μετά το θάνατο του κληρικού αυτού κάποιος απόγονος του ο οποίος είχε κληρονομήσει τα λείψανα πρέπει να μετανάστευσε στη Μυτιλήνη, στην οποία τότε υπήρχε ακμάζουσα κοινότητα δυτικό-ευρωπαίων ρωμαιοκαθολικών Χριστιανών. Εκεί λοιπόν παραμένουν μέχρι και το 1990 οπότε και μεταφέρονται στην Αθήνα στο ναό των αγίων Φραγκίσκου και Κλάρας της Ιταλικής παροικίας, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Άγιος Βαλεντίνος ο Έλληνας
Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως επαρκή στοιχεία για την εθνική καταγωγή του αγίου δεν υπάρχουν εκτός κάποιες (αποχρώσες) ενδείξεις πως ο άγιος ήταν ελληνικής καταγωγής. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως η αρχαιότερη απεικόνιση του αγίου που φέρει την επιγραφή «O ΑΓΙΟC BAΛΕΝΤΙΝΟC» στα ελληνικά, βρίσκεται στην εκκλησία της Παναγίας της Αρχαίας (Santa Maria Antiqua) του 6ου αιώνα η οποία ήταν η ενορία των Ελλήνων της Ρώμης. Στο ναό αυτό τιμούσαν ιδιαίτερα τους Έλληνες αγίους και γενικά τους εξ’ Ανατολής. Την αγιογράφηση και την ανακαίνιση του ναού είχε παραγγείλει ο Έλληνας Πάπας Ιωάννης ο Ζ’ (705-707) και την τελείωσαν οι διάδοχοί του, μεταξύ των οποίων ο τελευταίος Έλληνας Πάπας Ρώμης Ζαχαρίας (741-752). Ίσως όμως δεν είναι τυχαίο ότι μετά από 17 αιώνες τα λείψανα ήρθαν στην Ελλάδα. Το θέμα όμως εδώ χωρά ακόμη πολύ έρευνα.
Άγιος Βαλεντίνος προστάτης των ερωτευμένων
Εκτός από τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε για τον άγιο Βαλεντίνο, η ζωή του συνοδεύεται από διάφορους θρύλους, όπως αυτή που τον θέλει προστάτη των ερωτευμένων…
Ο άγιος που είχε τη φήμη του ειρηνοποιού, κάποια μέρα ενώ καλλιεργούσε στον κήπο του τριαντάφυλλα, άκουσε ένα ζευγάρι να μαλώνει πολύ έντονα. Αυτό συγκλόνισε τον άγιο, ο οποίος αφού έκοψε ένα τριαντάφυλλο, βγήκε στο δρόμο πλησίασε το ζευγάρι και τους παρακάλεσε να τον ακούσουν. Αυτοί έστω και ανόρεκτα υπάκουσαν, ο άγιος αφού τους πρόσφερε το τριαντάφυλλο τους ευλόγησε. Αμέσως η αγάπη επανήλθε ανάμεσα τους, λίγο αργότερα αυτοί επέστρεψαν και ζήτησαν στον άγιο να ευλογήσει το γάμο τους. Άλλη παράδοση αναφέρει πως μια από τις κατηγορίες εναντίον του αγίου ήταν πως είχε απειθαρχήσει στην εντολή του αυτοκράτορα να μην συνάπτουν γάμο άνδρες που δεν είχαν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, ενώ ο άγιος είχε ευλογήσει το γάμο νεαρών Χριστιανών στρατιωτών με τις αγαπημένες τους.
Περά από όλα αυτά πιθανότατα η επιλογή του ως «αγίου των ερωτευμένων» να σχετίζεται και με την ειδωλολατρική γιορτή των Λουπερκαλίων, γιορτή της γονιμότητας, που εορτάζονταν από τους Ρωμαίους στις 15 Φεβρουαρίου• άλλοι συνδέουν τη γιορτή με την εποχή του ζευγαρώματος των πουλιών κατά την περίοδο αυτή. Σίγουρο πάντως είναι πως ο άγιος δεν έχει καμία σχέση με το εμπόριο (marketing) των λουλουδιών, των δώρων και των κοσμικών κέντρων που ευτελίζουν τον Έρωτα, το μεγάλο αυτό δώρο του Θεού.
Άγιος Βαλεντίνος και Ορθοδοξία
Πολλοί είναι όμως αυτοί που προβάλλουν την ένσταση πως ο άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται πουθενά στο εορτολόγιο της Ορθόδοξής Εκκλησίας. Πράγματι στις 14 Φεβρουαρίου στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας αναφέρονται οι όσιοι Αυξέντιος, Μάρωνας και οι νεομάρτυρες Νικόλαος και Δαμιανός. Η εξήγηση είναι απλή: την αρχαία εποχή που συντάσσονταν οι αγιολογικοί κατάλογοι, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα και η φήμη ενός αγίου δεν σήμαινε πως εκτεινόταν σε όλη την Εκκλησία. Έτσι υπάρχουν άγιοι που τιμώνταν σε μία περιοχή πολύ ενώ σε άλλη ήταν εντελώς άγνωστοι, π.χ ο άγιος Δημήτριος που είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανατολική Εκκλησία, στη Δύση δεν τιμάται καθόλου, είναι σχεδόν άγνωστος, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι άγιος. Άλλο παράδειγμα από τη σύγχρονη Εκκλησία: ο άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης (†1922) ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστός, στη Ρωσία είναι παντελώς άγνωστος, αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν είναι άγιος.
Ο άγιος Βαλεντίνος είναι άγιος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και δεν τίθεται θέμα επειδή τιμάται στη Δύση σήμερα, το Σχίσμα –η μεγάλη αυτή τραγωδία και μέγα σκάνδαλο της διαίρεσης των Χριστιανών- ήρθε πολύ αργότερα. Όσοι λοιπόν τιμούν τον άγιο Βαλεντίνο έργο θεάρεστο επιτελούν γιατί «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ… καί ὁ Θεός ἡμῶν ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύεται».
Τιμή μάρτυρος-Μίμησις μάρτυρος
Τιμούμε τους αγίους μας και τον άγιο Βαλεντίνο όταν μιμούμαστε το θάρρος τους να διακηρύττουν την πίστη τους στο Σωτήρα Χριστό ακόμη και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Τους τιμούμε όταν τους επικαλούμαστε να πρεσβεύσουν στον Θεό να μας ελεήσει και να συγχωρέσει τις πολλές μας αμαρτίες. Τους τιμούμε όταν μας είναι υποδείγματα κατά Χριστόν ζωής. Δεν τιμούμε τους αγίους όταν εξαντλούμε την «τιμή» τους σε κοσμικές διασκεδάσεις και γλέντια στην καλύτερη περίπτωση… Τιμή μάρτυρος – Μίμησις μάρτυρος!
                   *******************************************               ******************************************

Άγιος Βαλεντίνος: Γιατί γιορτάζουμε σήμερα;

Η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια γιορτή χωρίς ιδιαίτερα ιστορικά ερείσματα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, κατάφερε να εξαπλωθεί με μεγάλη ταχύτητα και να πάρει τη θέση άλλων, παραδοσιακών, εορτασμών που, όπως φαίνεται, δεν ταιριάζουν με τη σημερινή μορφή των ερωτικών σχέσεων και τη σημερινή θέση της γυναίκας αλλά ούτε και με την βασιλεία του καταναλωτισμού, ο οποίος έχει μετατραπεί σε μέτρο αισθημάτων.

Η γιορτή είναι μια μάλλον αθώα εξέλιξη των παλιών λευκωμάτων και μυστικών μηνυμάτων, αλλά πολλοί, κυρίως φανατικοί, δε μπορούν να τη δουν έτσι. Είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για να σταματήσουν την εκρηκτική εξάπλωση και "παγκοσμιοποίηση" του εορτασμού.
Αν και συχνά ο Άγιος Βαλεντίνος χαρακτηρίζεται "δυτικός άγιος", όπως όλοι οι προ του σχίσματος άγιοι είναι άγιος Ορθόδοξος. Την 14η Φεβρουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη "Αυξεντίου του εν τω Όρει, Ουαλεντίνου Ιερομάρτυρος" και λοιπών Αγίων.

Προφανώς, ο Άγιος Ουαλεντίνος ο Ιερομάρτυρας τιμάται την αυτή ημέρα και από τις δύο Εκκλησίες - απλώς, το "Β" γίνεται "Ου" κατά την απόδοση του ονόματός του στην Ελληνική. Ο Άγιος ήταν πρεσβύτερος και μαρτύρησε στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Κλαυδίου. Ως εδώ διασώζεται, παραδόσεως ένεκα, μία κοινή αλήθεια σε Δύση και Ανατολή.

Πέραν αυτής, στο βίο του αγίου προστίθεται από τη δυτική χριστιανοσύνη-δεν μπορέσαμε να βρούμε ορθόδοξη πηγή που να αναφέρει περισσότερα ή τα αυτά- ότι, τω καιρώ εκείνω, ο Κλαύδιος είχε απαγορεύσει το γάμο στους νέους άνδρες, ώστε ευκολότερα να τους στρατολογεί για τις εκστρατείες. Παρά την απαγόρευση, ο χριστιανός ιερέας Ουαλεντίνος πάντρευε κρυφά τα ερωτευμένα ζευγάρια. Η παρανομία του τον οδήγησε ενώπιον του αυτοκράτορα και, εν τέλει, στο θάνατο.

Αυτή είναι η θρησκευτική άποψη, αλλά οι δεκαετίες οδήγησαν να επισκιαστεί από την ρομαντική άποψη. Στην τελευταία, καταπώς πρέπει σε νουβέλα της ρομαντικής εποχής, ο φυλακισμένος ιερέας ερωτεύεται τη θυγατέρα του δεσμοφύλακά του -η οποία, προφανώς, ξημεροβραδιαζόταν στη φυλακή- και, λίγο πριν πεθάνει με μαρτυρικό θάνατο, της γράφει ένα απελπισμένο ερωτικό γράμμα. Υπογράφει το γράμμα "ο Βαλεντίνος σου", προς μεγάλη χαρά των δημιουργών ευχετηρίων καρτών ανά τους αιώνας.

Πέρα από τα όσα ρομαντικά και παραμυθένια στόλισε τη μέρα ο χρόνος, αρκετοί εικάζουν πως οι ρίζες της "γιορτής των ερωτευμένων" είναι πιο παλιές και καθόλου χριστιανικές. Τις εντοπίζουν στα Λουπερκάλια, μια ρωμαϊκή εορτή που τιμούσε τη Λύκαινα η οποία έθρεψε το Ρωμύλο και το Ρώμο, τους ιδρυτές της Ρώμης.

Τα Λουπερκάλια τιμούνταν 13-15 Φεβρουαρίου και είχαν πολλά κοινά με τα αρκαδικά Λύκεια και τη λατρεία του Πανός. Ήταν γιορτή της άνοιξης και του ξυπνήματος της φύσης, παγανιστική, συνδεδεμένη με τη γονιμότητα. Απόηχος της παγανιστικής γιορτής είναι και ο αγγλικός λαϊκός μύθος που θέλει συγκεκριμένα την 14η Φεβρουαρίου να αρχίζει το ζευγάρωμα των πετεινών του ουρανού.

Ο Μεσαίωνας ήταν που είδε τα πρώτα γράμματα σε "Βαλεντίνες". Η γιορτή συνδέθηκε με τον ρομαντικό έρωτα, τουλάχιστον στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, χάρη στον ποιητή και πολιτικό Τζέφρι Τσόσερ, συγγραφέα των "Ιστοριών του Καντέρμπουρι" , λίγο πριν τελειώσει ο Μεσαίωνας. Όμως, ακόμη, παρέμενε πεδίο δράσης των ελαχίστων που γνώριζαν γραφή ή είχαν γραμματικό... η γιορτή απέκτησε λαϊκή βάση μετά τον 17ο αιώνα, στα τέλη του οποίου τυπώνονται και οι πρώτες κάρτες για Βαλεντίνους.

Σήμερα, υπολογίζεται ότι την 14η Φεβρουαρίου ανταλλάσσονται πάνω από ένα δισεκατομμύριο κάρτες παγκοσμίως, εκ των οποίων περίπου 180 εκατομμύρια στις ΗΠΑ - ο αριθμός δεν μειώθηκε από τις ηλεκτρονικές κάρτες, παρ ότι πολλοί το προέβλεπαν. Ίσως τα ηλεκτρονικά δωράκια του facebook κατορθώσουν να τις υποκαταστήσουν σε ένα βαθμό, φέτος.
Στην Ελλάδα, ημέρα συνδεδεμένη με τον γάμο και τους κρυφούς έρωτες ήταν η ημέρα του ΑηΓιαννιού, το γενέθλιον του Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου, κατά την οποία τα κορίτσια τιμούσαν το έθιμο του κλήδονα. Τα κορίτσια έπρεπε αμίλητα να φέρουν νερό στο σπίτι -το "αμίλητο νερό"- μες σε ένα πήλινο αγγείο. Μετά, έβαζαν στο δοχείο από ένα προσωπικό αντικείμενο η καθεμία, το σκέπαζαν και το άφηναν στην αυλή όλη τη νύχτα.

Όσο τα άστρα κάναν παρέα στο "αμίλητο νερό", το κάθε κορίτσι ονειρεύεται αυτόν που θα παντρευτεί. Το πρωί, πάντα αμίλητες, πίναν απ' το νερό και πέρναν το προσωπικό τους αντικείμενο από το αγγείο, ενώ οι μεγαλύτερες, έγγαμες γυναίκες τραγουδούσαν τα τραγούδια του Κλήδονα.

Έπαιζε ρόλο χρησμού το στιχάκι που άκουγαν όταν ανέσυραν το δικό τους αντικείμενο από το αγγείο. Τα κορίτσια έμεναν αμίλητα μέχρι να ακούσουν ένα ανδρικό όνομα. Το όνομα που άκουγε η καθεμιά, ήταν το όνομα του άνδρα που ονειρεύτηκε. Αυτή είναι η βασική εκδοχή του Κλήδονα - από τόπο σε τόπο, όμως, υπήρχαν μικρές παραλλαγές. Οι ρίζες του εθίμου είναι αρχαίες και εντοπίζονται στις ιερές μαντικές τελετές.

Και στη Βραζιλία η "Ημέρα των Ερωτευμένων" γιορτάζεται Ιούνιο και συνδέεται με παλιότερα έθιμα. Σήμερα, την 12η Ιουνίου, παραμονή της γιορτής του Αγίου Αντωνίου της Πάδουας, οι ερωτευμένοι ανταλλάσσουν δώρα, οι άνδρες χαρίζουν στα κορίτσια λουλούδια και σοκολάτες.

Παλιότερα, όμως, την ημέρα αυτή, άναβαν φωτιές στους δρόμους - όπως και στην Ελλάδα- και ύστερα, τα κορίτσια επιδίδονταν σε μικρές μαγικές τελετουργίες, που ονομάζονται "συμπάθειες" (simpatias) και παρουσιάζουν διαφορές η μία από την άλλη, γιατί δεν είναι όλες για τον ίδιο σκοπό. Πολλές από αυτές τις τελετές ζουν ακόμη.

Για να κερδίσουν τον άνδρα που αγαπούν, οι βραζιλιάνες βάζουν ένα χαρτί μες σ' ένα πιάτο και ζωγραφίζουν μια καρδιά τόσο μεγάλη όσο το κέντρο του πιάτου. Κατόπιν, κόβουν την καρδιά λωρίδες και γραφουν το όνομα του εκλεκτού τους στις πρώτες τρεις.

Ύστερα, βαζουν τις λωρίδες ξανά στο πιάτο, τις περιχύνουν μέλι και λευκά ροδοπέταλα, βάζουν ένα λευκό κερί από απάνω και το ανάβουν. Όσο καίγεται το κερί σκέφτονται τον αγαπημένο τους. Εφτά μέρες, ύστερα, κρατούν το πιάτο κοντά τους. Τέλος, παίρνουν τα ροδοπέταλα για κείνες και το πιάτο με την καρδιά πρέπει να το αφήσουν σε έναν κήπο που τα φυτά να έχουν αγκάθια. Μες στο χρόνο, πιστεύουν, ο εκλεκτός τους θα έρθει να τις βρει μαγεμένος.

Αν, πάλι, στόχος είναι να μείνει ζωντανός ο έρωτας ενός μνηστήρα ή συζύγου, πρέπει να γράψουν το όνομα του σε ένα χαρτί, να το βάλουν σε ένα πιάτο με τρία μικρά βραζιλιάνικα κέικ (κιντίν), να το περιχύσουν μέλι, να κοιμηθούν με αυτό κοντά τους και μετά να το αφήσουν στον αναπόφευκτο κήπο - και χωρίς αγκάθια κάνει αυτή τη φορά.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1929 έμεινε αξέχαστη στο Σικάγο, πέρασε στην ιστορία, ενέπνευσε σκηνές ή σενάριο σε πάρα πολλές γκαγκστερικές ταινίες και χάρισε την αύρα του τρομερού ηγέτη και μονοκράτορα του υποκόσμου στο "Σημαδεμένο", τον Αλ Καπόνε.

Ήταν η εποχή της ποτοαπαγόρευσης και η μαύρη αγορά του αλκοόλ στο Σικάγο μοιράζονταν στα δυό: από τη μία, ο Αλ Καπόνε από την άλλη, ο Μπαγκς Μοράν. Οι δύο άνδρες είχαν σχεδόν την ίδια δύναμη και επιρροή και το μίσος μεταξύ τους ήταν αβυσσαλέο, αν και καθαρά επαγγελματικό. Οι μεταξύ τους συγκρούσεις ήταν τόσο άγριες που έφτασαν μέχρι και στην μακρινή Ελλάδα να περάσουν στην καθομιλουμένη, με την περίφημη φράση "Σικάγο γίναμε!".

Ο Μοράν έχασε τα πρωτεία του και τα πέντε πρωτοπαλήκαρά του την 14η Φεβρουαρίου 1929. Οι πέντε γκάγκστερς, ένας φίλος τους γιατρός και ο άτυχος και άσχετος μηχανικός αυτοκινήτων που είχε βάρδια, βρέθηκαν δολοφονημένοι σε ένα γκαράζ στο βόρειο Σικάγο, στο νούμερο 2122 της οδού Κλαρκ. Είχαν όλοι δεχθεί τις σφαίρες από πίσω. Τα όπλα των δολοφόνων ήταν τα κλασικά γκαγκστερικά οπλοπολυβόλα Τόμσον.

Με τις πρώτες καταθέσεις, όλα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους. Οπως είπαν οι μάρτυρες, δύο άνδρες, ντυμένοι ως αστυνομικοί, είχαν οδηγήσει μέσα δύο κρατούμενους. Μπαίνοντας μέσα και παριστάνοντας ότι είναι αστυνομικοί που έχουν κάνει συλλήψεις, ζήτησαν από τους άνδρες του Μοράν να παραδώσουν τα όπλα τους και να γυρίσουν με την πλάτη προς τον τοίχο. Όταν αυτό έγινε, οι δύο δήθεν κρατούμενοι και οι δύο δήθεν αστυνομικοί εκτέλεσαν εν ψυχρώ και τους επτά συμμορίτες.

Η μεταμφίεση και το κόλπο με τους κρατούμενους είχαν αποδειχθεί μεγαλοφυή, και κάναν έμπειρους γκάγκστερς να γυρίσουν τα νώτα τους στον εχθρό - έναν εχθρό διαφορετικό από αυτόν που νόμιζαν. Το κόλπο διασφάλιζε και την εύκολη διαφυγή την τεσσάρων, παρά τους τόσους πυροβολισμούς: όσοι γείτονες βγήκαν να δουν τι συμβαίνει είδαν παρόντες δύο αστυνομικούς, οπότε δεν κάλεσαν την αστυνομία - τουλάχιστον μέχρι να εντοπίσουν τα πτώματα. Ο χρόνος ήταν αρκετός ώστε οι δράστες να απομακρυνθούν με την ησυχία τους.

Το έγκλημα δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Όμως, οι αρχές πίστευαν πως όλα έδειχναν έναν και μόνο εγκληματικό εγκέφαλο πίσω από την σφαγή. Ο αποδεκατισμός και η αποδυνάμωση της συμμορίας του Μοράν ωφελούσε μόνον ένα πρόσωπο: τον Αλ Καπόνε.

Ο Αλφόνσο είχε φροντίσει να βρίσκεται εκτός Σικάγο την συγκεκριμένη ημέρα. Είχε πάει όσο πιο μακρυά μπορούσε. Πήρε την εκδίκησή του για τις απόπειρες εναντίον του που είχε σχεδιάσει και εκτελέσει ο ίδιος ο Μοράν, χωρίς να λερώσει τα χέρια του. Έκανε διακοπές στη Φλώριδα. Είχε γλιτώσει την εμπλοκή και σύλληψη. Όπως και ο Μοράν είχε γλιτώσει γιατί είδε από μακρυά τους "αστυνομικούς" και προτίμησε να μην πάει κοντύτερα μέχρι να φύγους. Σώθηκε γιατί κατέφυγε σε ένα κοντινό μπαρ, περιμένοντας να φύγει η αστυνομία από το γκαράζ. Σώθηκε αλλά δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει ποτέ ξανά. Συνελήφθη λίγα χρόνια αργότερα στο Οχάιο, ξεπεσμένος και έφυγε από τη ζωή όντας στη φυλακή, τη δεκαετία του '50.
Η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια γιορτή χωρίς ιδιαίτερα ιστορικά ερείσματα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, κατάφερε να εξαπλωθεί με μεγάλη ταχύτητα και να πάρει τη θέση άλλων, παραδοσιακών, εορτασμών που, όπως φαίνεται, δεν ταιριάζουν με τη σημερινή μορφή των ερωτικών σχέσεων και τη σημερινή θέση της γυναίκας αλλά ούτε και με την βασιλεία του καταναλωτισμού, ο οποίος έχει μετατραπεί σε μέτρο αισθημάτων.

Η γιορτή είναι μια μάλλον αθώα εξέλιξη των παλιών λευκωμάτων και μυστικών μηνυμάτων, αλλά πολλοί, κυρίως φανατικοί, δε μπορούν να τη δουν έτσι. Είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για να σταματήσουν την εκρηκτική εξάπλωση και "παγκοσμιοποίηση" του εορτασμού.
Αν και συχνά ο Άγιος Βαλεντίνος χαρακτηρίζεται "δυτικός άγιος", όπως όλοι οι προ του σχίσματος άγιοι είναι άγιος Ορθόδοξος. Την 14η Φεβρουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη "Αυξεντίου του εν τω Όρει, Ουαλεντίνου Ιερομάρτυρος" και λοιπών Αγίων.

Προφανώς, ο Άγιος Ουαλεντίνος ο Ιερομάρτυρας τιμάται την αυτή ημέρα και από τις δύο Εκκλησίες - απλώς, το "Β" γίνεται "Ου" κατά την απόδοση του ονόματός του στην Ελληνική. Ο Άγιος ήταν πρεσβύτερος και μαρτύρησε στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Κλαυδίου. Ως εδώ διασώζεται, παραδόσεως ένεκα, μία κοινή αλήθεια σε Δύση και Ανατολή.

Πέραν αυτής, στο βίο του αγίου προστίθεται από τη δυτική χριστιανοσύνη-δεν μπορέσαμε να βρούμε ορθόδοξη πηγή που να αναφέρει περισσότερα ή τα αυτά- ότι, τω καιρώ εκείνω, ο Κλαύδιος είχε απαγορεύσει το γάμο στους νέους άνδρες, ώστε ευκολότερα να τους στρατολογεί για τις εκστρατείες. Παρά την απαγόρευση, ο χριστιανός ιερέας Ουαλεντίνος πάντρευε κρυφά τα ερωτευμένα ζευγάρια. Η παρανομία του τον οδήγησε ενώπιον του αυτοκράτορα και, εν τέλει, στο θάνατο.

Αυτή είναι η θρησκευτική άποψη, αλλά οι δεκαετίες οδήγησαν να επισκιαστεί από την ρομαντική άποψη. Στην τελευταία, καταπώς πρέπει σε νουβέλα της ρομαντικής εποχής, ο φυλακισμένος ιερέας ερωτεύεται τη θυγατέρα του δεσμοφύλακά του -η οποία, προφανώς, ξημεροβραδιαζόταν στη φυλακή- και, λίγο πριν πεθάνει με μαρτυρικό θάνατο, της γράφει ένα απελπισμένο ερωτικό γράμμα. Υπογράφει το γράμμα "ο Βαλεντίνος σου", προς μεγάλη χαρά των δημιουργών ευχετηρίων καρτών ανά τους αιώνας.

Πέρα από τα όσα ρομαντικά και παραμυθένια στόλισε τη μέρα ο χρόνος, αρκετοί εικάζουν πως οι ρίζες της "γιορτής των ερωτευμένων" είναι πιο παλιές και καθόλου χριστιανικές. Τις εντοπίζουν στα Λουπερκάλια, μια ρωμαϊκή εορτή που τιμούσε τη Λύκαινα η οποία έθρεψε το Ρωμύλο και το Ρώμο, τους ιδρυτές της Ρώμης.

Τα Λουπερκάλια τιμούνταν 13-15 Φεβρουαρίου και είχαν πολλά κοινά με τα αρκαδικά Λύκεια και τη λατρεία του Πανός. Ήταν γιορτή της άνοιξης και του ξυπνήματος της φύσης, παγανιστική, συνδεδεμένη με τη γονιμότητα. Απόηχος της παγανιστικής γιορτής είναι και ο αγγλικός λαϊκός μύθος που θέλει συγκεκριμένα την 14η Φεβρουαρίου να αρχίζει το ζευγάρωμα των πετεινών του ουρανού.

Ο Μεσαίωνας ήταν που είδε τα πρώτα γράμματα σε "Βαλεντίνες". Η γιορτή συνδέθηκε με τον ρομαντικό έρωτα, τουλάχιστον στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, χάρη στον ποιητή και πολιτικό Τζέφρι Τσόσερ, συγγραφέα των "Ιστοριών του Καντέρμπουρι" , λίγο πριν τελειώσει ο Μεσαίωνας. Όμως, ακόμη, παρέμενε πεδίο δράσης των ελαχίστων που γνώριζαν γραφή ή είχαν γραμματικό... η γιορτή απέκτησε λαϊκή βάση μετά τον 17ο αιώνα, στα τέλη του οποίου τυπώνονται και οι πρώτες κάρτες για Βαλεντίνους.

Σήμερα, υπολογίζεται ότι την 14η Φεβρουαρίου ανταλλάσσονται πάνω από ένα δισεκατομμύριο κάρτες παγκοσμίως, εκ των οποίων περίπου 180 εκατομμύρια στις ΗΠΑ - ο αριθμός δεν μειώθηκε από τις ηλεκτρονικές κάρτες, παρ ότι πολλοί το προέβλεπαν. Ίσως τα ηλεκτρονικά δωράκια του facebook κατορθώσουν να τις υποκαταστήσουν σε ένα βαθμό, φέτος.
Στην Ελλάδα, ημέρα συνδεδεμένη με τον γάμο και τους κρυφούς έρωτες ήταν η ημέρα του ΑηΓιαννιού, το γενέθλιον του Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου, κατά την οποία τα κορίτσια τιμούσαν το έθιμο του κλήδονα. Τα κορίτσια έπρεπε αμίλητα να φέρουν νερό στο σπίτι -το "αμίλητο νερό"- μες σε ένα πήλινο αγγείο. Μετά, έβαζαν στο δοχείο από ένα προσωπικό αντικείμενο η καθεμία, το σκέπαζαν και το άφηναν στην αυλή όλη τη νύχτα.

Όσο τα άστρα κάναν παρέα στο "αμίλητο νερό", το κάθε κορίτσι ονειρεύεται αυτόν που θα παντρευτεί. Το πρωί, πάντα αμίλητες, πίναν απ' το νερό και πέρναν το προσωπικό τους αντικείμενο από το αγγείο, ενώ οι μεγαλύτερες, έγγαμες γυναίκες τραγουδούσαν τα τραγούδια του Κλήδονα.

Έπαιζε ρόλο χρησμού το στιχάκι που άκουγαν όταν ανέσυραν το δικό τους αντικείμενο από το αγγείο. Τα κορίτσια έμεναν αμίλητα μέχρι να ακούσουν ένα ανδρικό όνομα. Το όνομα που άκουγε η καθεμιά, ήταν το όνομα του άνδρα που ονειρεύτηκε. Αυτή είναι η βασική εκδοχή του Κλήδονα - από τόπο σε τόπο, όμως, υπήρχαν μικρές παραλλαγές. Οι ρίζες του εθίμου είναι αρχαίες και εντοπίζονται στις ιερές μαντικές τελετές.

Και στη Βραζιλία η "Ημέρα των Ερωτευμένων" γιορτάζεται Ιούνιο και συνδέεται με παλιότερα έθιμα. Σήμερα, την 12η Ιουνίου, παραμονή της γιορτής του Αγίου Αντωνίου της Πάδουας, οι ερωτευμένοι ανταλλάσσουν δώρα, οι άνδρες χαρίζουν στα κορίτσια λουλούδια και σοκολάτες.

Παλιότερα, όμως, την ημέρα αυτή, άναβαν φωτιές στους δρόμους - όπως και στην Ελλάδα- και ύστερα, τα κορίτσια επιδίδονταν σε μικρές μαγικές τελετουργίες, που ονομάζονται "συμπάθειες" (simpatias) και παρουσιάζουν διαφορές η μία από την άλλη, γιατί δεν είναι όλες για τον ίδιο σκοπό. Πολλές από αυτές τις τελετές ζουν ακόμη.

Για να κερδίσουν τον άνδρα που αγαπούν, οι βραζιλιάνες βάζουν ένα χαρτί μες σ' ένα πιάτο και ζωγραφίζουν μια καρδιά τόσο μεγάλη όσο το κέντρο του πιάτου. Κατόπιν, κόβουν την καρδιά λωρίδες και γραφουν το όνομα του εκλεκτού τους στις πρώτες τρεις.

Ύστερα, βαζουν τις λωρίδες ξανά στο πιάτο, τις περιχύνουν μέλι και λευκά ροδοπέταλα, βάζουν ένα λευκό κερί από απάνω και το ανάβουν. Όσο καίγεται το κερί σκέφτονται τον αγαπημένο τους. Εφτά μέρες, ύστερα, κρατούν το πιάτο κοντά τους. Τέλος, παίρνουν τα ροδοπέταλα για κείνες και το πιάτο με την καρδιά πρέπει να το αφήσουν σε έναν κήπο που τα φυτά να έχουν αγκάθια. Μες στο χρόνο, πιστεύουν, ο εκλεκτός τους θα έρθει να τις βρει μαγεμένος.

Αν, πάλι, στόχος είναι να μείνει ζωντανός ο έρωτας ενός μνηστήρα ή συζύγου, πρέπει να γράψουν το όνομα του σε ένα χαρτί, να το βάλουν σε ένα πιάτο με τρία μικρά βραζιλιάνικα κέικ (κιντίν), να το περιχύσουν μέλι, να κοιμηθούν με αυτό κοντά τους και μετά να το αφήσουν στον αναπόφευκτο κήπο - και χωρίς αγκάθια κάνει αυτή τη φορά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: